Column Rolf: Een roerig weekje

En toen was het weer tijd voor mijn jaarlijkse uitstapje naar Enschede! Voor één keer niet dat afgelegen, ‘boerse’ plekje in het oosten des lands… maar huis van de nieuwbakken kampioenen van het vaderlandse voetbal! De voorheen toch ietwat gebogen lopende Twentenaren hadden ditmaal de borst vooruit – en volkomen terecht natuurlijk. Who could blame them, na dat zo geweldig verlopen voetbalseizoen. Misschien zal later blijken dat deze jaargang slechts een fluke was voor de voormalig Enschedese Boys, best mogelijk. Maar kampioen voor de armoede – dat is FC Twente zeker niet. Daarvoor was men te gefocust geweest, en had men te goed de aanvallen & aantijgingen van het ook een uitstekend seizoen draaiende Ajax afgeslagen.

Net als vorig jaar had ik ook nu mijn spreekwoordelijke tenten opgeslagen in een suite van het Eden Dish Hotel, recht tegenover het HC Enschede. Dit keer de gewone suite, omdat om welke reden dan ook mijn ‘vaste’ plekje (de suite met jacuzzi) al weg was. Of dit te maken had met de klachten het jaar ervoor van de heren S. Polarski & R. Van den Berg (die om mij volstrekt onbekende redenen niet erg blij schenen te zijn met mijn verblijf in het eenzame prijsnummer van dit verder erg degelijke hotel), dat valt voor mij niet te bewijzen. Hoe dan ook was het voor mij dus gewoon de ‘normale’ suite, dit keer – en ook dat was best leuk. Sterker: Gezien de aanwezigheid van het meisje-dat-mij-van-de-markt-heeft-gehaald, zou ik het allemaal zelfs willen kwalificeren als erg leuk.

Maar ik kwam hier natuurlijk niet voor een inspectie naar de kwaliteit van de hotelkamers – en ook het samenzijn met enig vrouwelijk schoon was natuurlijk niet het Leitmotiv achter mijn Twentse uitstap. Ik was hier in de eerste plaats om te pokeren!

En dat gaat gewoonlijk vrij goed in Enschede. In 2006 won ik er met veel fortuin een PLO toernooi (met niemand minder dan ICallSoWhat ook aan de finaletafel, en na het winnen van een pot waar ik onder normale omstandigheden 0% equity zou hebben gehad); in 2008 haalde ik de finale van een limit toernooi (met Sabrina Wielaert toen naast mij); en het afgelopen jaar hadden Ancilla Tilia & ik natuurlijk die mooie (en veelbesproken!) vijfde plek in het Team Event. Kortom: Een happy hunting ground voor mij, dat Enschede. Mijn doelstelling voor dit jaar was dan ook duidelijk: met minder dan één finaletafel zou ik niet tevreden zijn.

Om alle spanning maar meteen weg te nemen: Het werd precies één finaletafel. In de €200 freeze-out, het tweede toernooi van de week, luckboxte ik mij op klassieke wijze (lees: shortstacked, en na veel verdubbelingen met de slechtste hand) naar de finaletafel. Daar was het fortuin ook meteen op, en mocht ik met €1450 een keurige paycheck ophalen. Vanaf dat moment was mijn focus gericht op het behalen van een tweede finale, maar ondanks goed & gefocust spel van mijn kant kwam het daar niet van. Het meest dichtbij was ik (eigenlijk ook wel als vanzelfsprekend) in mijn specialiteit bij de HC-toernooien: het afsluitende toernooitje, in dit geval de €300 bounty. Het is nu wel bekend: als iedereen al bijna klaar is voor vertrek en dus misschien niet altijd meer 100% geconcentreerd is, ben ik altijd nog zo scherp als een mes. Geholpen door André van de Venne die de tweede dag van het Main Event had gehaald en daarom dit bounty toernooi speelde volgens de “early double-up or early bust” tactiek, kreeg mijn AK all-in preflop een call van zijn gedomineerde KQ – en dat 150BB diep! Met een bounty op zak na die gewonnen pot en dus ook meteen een flinke stack, kon ik wat agressiever te werk gaan dan gebruikelijk. Uiteindelijk strandde ik op plek 11, met vier €75 bounty’s plus €590 prijzengeld. Allemaal niet heel spectaculair qua geld dus – maar ik was niettemin behoorlijk tevreden over mijn spel. (Hoewel mijn uitschakeling met een T4 offsuit, all-in gereraist tegen wat uiteindelijk bleek AA, toch wel enigszins optimistisch / kamikaze genoemd kan worden.)

Meer nog dan om mijn degelijke prestaties in Enschede, was er deze week natuurlijk rumoer om mijn zgn. ‘Lex-bash’ in de “Week met Rolf & Gerthein” serie. (Een bash die natuurlijk helemaal geen bash is, maar niet veel meer dan een terecht-kritische beoordeling van wat ik zie als een misconceptie. Meer hierover in Week 21 van Rolf & Gerthein, te verschijnen a.s. woensdag om 09:00.) Rumoer & geschreeuw dat voornamelijk online te horen was, want in het Twentse was het juist uitermate gezellig. Sterker: Ik kan mij geen toernooiweek herinneren de afgelopen jaren waar de spelers zo vriendelijk met elkaar omgingen! Dat bleek nog wel het beste uit de finale van het Main Event. Met dezelfde drie spelers die ook in het €500 openingstoernooi al furore hadden gemaakt (Bryan Ruiter, Lars Hornstra & Sven Polarski*) was ondanks de flinke financiële belangen de onderlinge acceptatie en de waardering voor elkaar extreem groot.

En ook aan de andere tafels was dit zo – niet in de laatste plaats tijdens het Team Event. Wederom met de bevallige Ancilla Tilia als mijn partner, was onze uitvoering vrij identiek aan onze poging uit de vorige jaargang: zij accumuleerde de chips, en ik deelde ze uit. Gezeten aan een werkelijk prachtige PLO tafel had ik twee ideale targets: spelers die starthanden overschatten, en die ondanks de diepte van het geld bereid waren met de typische PLO sucker hands (top two, bottom set) volledig af te stacken. In theorie ideaal dus! Maar ondanks dat beide spelers zich bezondigden aan klassieke PLO fouten (tot drie maal check-raiste één van hen committed op een aas-hoog board tegen de tightass Rolf die preflop de laatste raise had gemaakt – en hij schakelde mij uit met de afschuwelijke , eerst mijn pot reraise gecalld en vervolgens gewoon nuts op de flop), kon ik nergens gebruik maken van de uitstekende randvoorwaarden. Het werd aldus 0-6** tegen mijn targets – niet echt een uitslag om trots op te zijn! – en ondanks de vrij ideale uitgangspositie moesten Ancilla & ik dus een stuk vroeger dan verwacht onze biezen pakken.

En dit alles mogelijk niet geheel zonder consequenties! Want nu er toch sprake lijkt van een zich herhalende story, heeft het er enige schijn van dat Ancilla langzaamaan haar focus begint te verleggen richting een nieuwe teampartner. Sterker: in een recente homegame waar wij samen speelden (laten we zeggen, de Diemen Open) solliciteerde ze wel zeer openlijk naar de gunsten van een eenmalig winnaar van dat event, die vrij sterk leek omdat hij toevallig na één of twee suckouts een mega-stack had opgebouwd. Een broekie pas van een jaar of 18! En dat terwijl ikzelf toch gewoon de tweevoudig winnaar ben van datzelfde evenement – om niet te zeggen: recordhouder. 🙂

Het zal duidelijk zijn: Ik moet de komende 11 maanden flink gaan vechten om de gunsten van Ancilla te kunnen behouden. Niet gemakkelijk, ik weet het. Maar zoals een familielid van mij pleegde te zeggen: Hoe moeilijker de taak, des te zoeter de smaak. En daar houd ik mij dus maar aan vast!

Al met al was het een erg leuk & interessant weekje in het oosten des lands. Mooie toernooien met toch nog vrij volle velden (ondanks de aanvankelijk zorgwekkend lage inschrijvingen), en van mijn kant wederom acceptabele prestaties. Voeg daarbij dat vooral op het sociale vlak het erg leuk was, en dat met name in de finale van het Main Event er pure promotie voor het poker werd gemaakt, en het zal iedereen duidelijk zijn: de Twente Classics zijn een blijvertje. Mijn spreekwoordelijke tenten… ook in 2011 zullen ze er weer worden opgeslagen.

* Inderdaad, dezelfde Sven Polarski van de veelbesproken slowroll tijdens een supersatellite! Met – tot grote vreugde van vrijwel iedereen – ondergetekende als het lijdend voorwerp. Link >>

** 0-6, dat is geen fraaie uitslag! Nog niet zo erg als de 0-8 bij de afscheidswedstrijd van Johan Cruijff bij Ajax tegen Bayern München… maar veel scheelt het niet. 🙂

Elke week beschrijft Rolf Slotboom, Team captain van Team Holland Poker, zijn leven als pokerspeler en alle ervaringen, kennis en anekdotes die daarbij horen. Heb je zelf vragen of interessante pokerhandjes die je graag besproken ziet worden, stuur deze dan op naar [email protected]

aanjtwit