Zoals gisteren al op PokerCity te lezen viel zijn beide overgebleven Nederlanders, Joris ‘Jazzyface’ Jaspers en Shander de Vries, uitgeschakeld in het zicht van de finaletafel die vandaag als volgt begon:
| Salvatore Bonavena | $1,402,000 |
| Alexiou Konstantinos | $1,382,000 |
| Francesco Cirianni | $807,000 |
| Fredrik Nygard | $666,000 |
| Massimo Di Cicco | $429,000 |
| Nasr El Nasr | $376,000 |
| Raul Mestre | $313,000 |
| Andrew Chen | $309,000 |
Zonder de inbreng van de Nederlanders is het toernooi echter veranderd in een waar donkfest. De slechte plays volgen elkaar in rap tempo op, wat zuur moet zijn om te zien voor Jaspers, De Vries en in mindere mate Steven van Zadelhoff, die aan het eind van dag 2 er vervelend uitging.
Een voorbeeld van de betsizes die bij voorkeur gebruikt worden:
Massimo Di Cicco miniraiset voor de flop, Fredrik Nygard callt vanuit de big blind. De flop is Q
6
3
en Di Cicco zet $100.000 in een pot van $86.000. Nygard denkt een paar minuten na en zet dan Di Cicco all in. Di Cicco’s kaarten liggen bijna nog eerder in de muck dan de chips van Nygard in het midden. Di Cicco demonstreert hier duidelijk de kracht van de donk-overbet-bluf, een zwaar ondergewaardeerde move in het professionele poker.
De Griek Alexiou Konstantinos maakt het nog het bontst van allemaal:
Voor de flop raiset Nygard naar $39.000, Konstantinos reraiset naar $229.000, de rest foldt en Nygard callt. De flop is K
Q 6, Nygard checkt en achter hem checkt ook Konstantinos. De turn is de J en beide spelers checken weer. De river is de 5 en Nygard checkt weer. Konstantinos vindt dat een mooi moment om $120.000 te betten met een pot van meer dan $450.000. Nygard maakt de call en Konstantinos laat… J 7 zien. Nygard muckt zijn hand. Een knap staaltje poker van de Griek!
Enfin, als je niet net voor de finaletafel bent uitgeschakeld is het wel flink lachen in Praag. De luckbox van het toernooi is overigens al bekend: de Italiaan Salvatore Bonavena klom tijdens dag 3 van de allerlaagste plaats in de chip counts naar de chip lead middels een onwaarschijnlijke reeks all ins en staat op dit moment tweede achter Konstantinos. De Spanjaard Raul Mestre en de Duitser El Nasr zijn inmiddels uitgeschakeld, terwijl Andrew Chen twee keer een all in heeft gewonnen waar hij dominated was en nu rond de miljoen chips heeft.
(Anthon-Pieter Wink)
(plaatje van pokerlistings.com)
hoezo arrogant
hoezo arrogant
Mee eens (met de reactie van Koen dan). Wat een vreemde berichtgeving. Getuigt niet alleen van weinig respect voor de buitenlandse spelers maar ook vooral van een misplaatst superioriteitsgevoel over onszelf. Denk dat gezien de prestaties van de Nederlanders in de internationale toernooien van pakweg de laatste 2 jaar, iets meeer bescheidenheid ons toch wel zou passen.
Mee eens (met de reactie van Koen dan). Wat een vreemde berichtgeving. Getuigt niet alleen van weinig respect voor de buitenlandse spelers maar ook vooral van een misplaatst superioriteitsgevoel over onszelf. Denk dat gezien de prestaties van de Nederlanders in de internationale toernooien van pakweg de laatste 2 jaar, iets meeer bescheidenheid ons toch wel zou passen.
Als de toon van dit verslag niet helemaal duidelijk is: het is vooral de bedoeling te vertellen dat er nogal wat vreemde plays gemaakt zijn tijdens deze finaletafel. Zie daarvoor de voorbeelden, die slechts een kleine greep zijn uit een heel scala aan handen die ik had kunnen kiezen. Er wordt nergens geroepen dat de Nederlanders die zijn uitgevallen die eerste prijs wel even zouden hebben gepakt, laat dat duidelijk zijn. Maar zonder de Nederlanders wordt het hele toernooi een stuk minder interessant en verschuift de focus naar de gespeelde handen, waarvan het niveau vaak simpelweg twijfelachtig was.
Tenslotte: om arrogant te zijn moet je het over jezelf hebben. Ik heb niet de illusie binnen korte termijn zelf een EPT te kunnen winnen, noch denk ik dat ik deze finaletafel had kunnen verslaan. Ik heb bovendien weinig op met poker als nationale sport en sta me er niet op voor dat ik landgenoot ben van Joris Jaspers of een andere Nederlandse pokerspeler. Wel constateer ik dat Jaspers of bijvoorbeeld Steven van Zadelhoff – solide spelers die ook zwakheden van tegenstanders kunnen uitbuiten – het waarschijnlijk goed hadden gedaan aan deze tafel, juist omdat er vaak zulke matige plays werden gemaakt.
Maar nogmaals: de nadruk ligt hier op het feit dat vijf van de acht spelers aan de finaletafel van een EPT toernooi regelmatig moves maakten die in mijn ogen en die van andere spelers niet te verantwoorden waren.
Als de toon van dit verslag niet helemaal duidelijk is: het is vooral de bedoeling te vertellen dat er nogal wat vreemde plays gemaakt zijn tijdens deze finaletafel. Zie daarvoor de voorbeelden, die slechts een kleine greep zijn uit een heel scala aan handen die ik had kunnen kiezen. Er wordt nergens geroepen dat de Nederlanders die zijn uitgevallen die eerste prijs wel even zouden hebben gepakt, laat dat duidelijk zijn. Maar zonder de Nederlanders wordt het hele toernooi een stuk minder interessant en verschuift de focus naar de gespeelde handen, waarvan het niveau vaak simpelweg twijfelachtig was.
Tenslotte: om arrogant te zijn moet je het over jezelf hebben. Ik heb niet de illusie binnen korte termijn zelf een EPT te kunnen winnen, noch denk ik dat ik deze finaletafel had kunnen verslaan. Ik heb bovendien weinig op met poker als nationale sport en sta me er niet op voor dat ik landgenoot ben van Joris Jaspers of een andere Nederlandse pokerspeler. Wel constateer ik dat Jaspers of bijvoorbeeld Steven van Zadelhoff – solide spelers die ook zwakheden van tegenstanders kunnen uitbuiten – het waarschijnlijk goed hadden gedaan aan deze tafel, juist omdat er vaak zulke matige plays werden gemaakt.
Maar nogmaals: de nadruk ligt hier op het feit dat vijf van de acht spelers aan de finaletafel van een EPT toernooi regelmatig moves maakten die in mijn ogen en die van andere spelers niet te verantwoorden waren.