Iedere zaterdag verschijnt hier een column van Rolf Slotboom.
Rolf is een van Nederlands beste pokerspelers en tevens een internationaal gewaardeerd schrijver van pokerboeken en artikelen.
No Luck, No Glory
Het zal voor de lezer van deze column geen verrassing zijn dat ik poker op de lange termijn zie als vrijwel 100% kunde. Over een periode van, zeg, een jaar of meer is het simpelweg onmogelijk een winnaar te zijn zonder dat je ook daadwerkelijk beter bent dan je tegenstanders.
Echter, op de korte termijn is de geluksfactor wel degelijk van belang. Vooral in de beslissende fase van grote toernooien is het vaak niet de beste speler die in de schijnwerpers komt, maar juist de meest fortuinlijke. De vaste kijkers van mijn Eurosport-uitzendingen zullen zich zonder veel moeite de voorbeelden kunnen herinneren. Zo was de Europees Kampioen van 2006 Jeff Williams wel zeer fortuinlijk op cruciale momenten. En ook de sterke Gavin Griffin had dit jaar een allesbeslissende coin flip nodig om de titel van Jeff te kunnen overnemen. Fans van de recent gespeelde Irish Open zullen zich het paar tweeën van de uiteindelijke winnaar Marty Smith herinneren tegen Roland De Wolfe’s hogere pocket paar, waarbij een 2 op de turn redding bracht voor Smith. En ook de reputaties van World Series winnaars Chris Moneymaker, Jamie Gold en zelfs Chris Ferguson (met zijn dramatische A9, heads up tegen de AQ van T.J. Cloutier, een 9 op de river) zouden veel minder groot zijn geweest zonder de hulp van Vrouwe Fortuna.
Echter, in toernooien is er ook een vaak vergeten aspect: je moet jezelf in de juiste positie brengen om ook daadwerkelijk je voordeel te kunnen doen met dat geluk. Als je dan die ene keer fortuin hebt, dan moet dat ook een zodanige impact hebben dat je direct op winstkoers ligt voor het toernooi. En belangrijker nog: In situaties waar er een grote invloed van geluk of pech kan zijn, moet je proberen altijd meer chips te hebben dan de tegenstander – zodat zelfs als je de pot verliest, je nog steeds in het toernooi bent.
Dit is een factor die bijvoorbeeld bij mijn eigen geluks-rush tijdens de 2006 Master Classics enigszins onderbelicht is gebleven. Inderdaad won ik pot na pot met de slechtste hand (5
4 versus AT, J
6 versus A2, KK versus AA), maar het waren steeds mijn tegenstanders die all-in waren tegen mij – en die zich dus geen pech konden veroorloven. De eerste keer dat ik mijzelf geen pech kon veroorloven was toen ik met mijn monsterstack all-in was met AK tegen de chipleader die ook AK had. Dat ik die hand verloor was inderdaad grote pech, maar dus niet alleen maar pech. Het was ook een strategische misser. Want ik had bewust een hoog-risico situatie opgezocht terwijl ik mij dat – gezien mijn chipstatus – eigenlijk niet kon veroorloven.
