Nicky Roeg vanuit een winderig Warschau

Drie en een half uur.

Zolang heeft mijn tweede EPT avontuur precies geduurd. Woensdagmiddag om twee uur was de loting. In Londen was dit allemaal automatisch geregeld en werd op een monitor je tafel en seat nummer netjes aangegeven. In Warschau ging dit echt op zijn Oostbloks. Je liet je bewijs van inschrijving zien en je moest dan een kaartje trekken.

Tafel 12, stoel 4 was het kaartje dat ik trok. Aan tafel zat direct links van mij Mark Teltscher, een bekende, sterke pokerspeler. Mark was nogal zenuwachtig of hij had de avond daarvoor iets verkeerds gegeten aan zijn winden te horen. Naast Marc zat de Fransman Brice Cornut,de winnaar van de EPM 2007 in Parijs. Niet echt een hele gunstige loting dus, maar als je hier rekening mee houdt kan je ook hier weer voordeel uit halen.

Ik had mij voorgenomen om heel rustig te gaan spelen, zoals ik eerder ook deed in Londen. Gewoon heel afwachtend en rustig de eerste paar levels door komen. Meestal gebeurd er toch niets in het begin, wanneer de blinden laag zijn. Het is dan meer een beetje het aftasten van je tegenstanders. Er zijn altijd wel een aantal spelers die wel meteen vanaf het begin agressief beginnen te spelen. Het is zaak hier gebruik van te maken.

Het ging in het begin zoals ik wilde. Rustig aan en zo af en toe een potje op pakken. Ik stond na twee levels rond de13000 chips. Ieder level duurt een uur en je beginstack is 10000. Na de eerste break van 15 minuten nam ik mooi de tijd om in het hotel een sandwich te gaan eten. Het maken van die sandwich duurde echter iets langer dan ik dacht. Ik maakte mij niet druk, want 5 minuten later aan tafel komen was geen ramp in dit level. Op het moment dat ik was uitgegeten en weer aan tafel kwam zat ik toevallig precies in de big blind. Ik zei nog dat is mooi getimed.. Ik vind AdTd, iemand raised naar 500 en ik call. De flop is K 10 6 rainbow. Ik check en hij bet 500 en ik call weer. De turn is een 4, waarop ik wederom check. Hij bet nu 1000, ik call. De river is een 8 en het gaat weer check, bet 1000 en call.

Wanneer mijn tegenstander zijn KQ laat zien baal ik van mijn zwakke spel. Ik zit net en donk 3000 weg om zo weer op de beginstack van 10000 te komen. Aan tafel zeg ik nog leuk ”so the timing was not that good”, maar ik was eigenlijk vrij pissig, dat ik zomaar 3000 punten weg geef hier. Totaal onnodig en ook helemaal tegenstrijdig met mijn idee vooraf, over hoe ik wilde gaan spelen. Ik ging die hand heel lichtzinnig in zonder even van te voren weer om te schakelen naar mijn voorgenomen spel.

Achteraf ben ik misschien toch te gehaast gaan zitten om maar niet die blinden te missen.

Door dit voorval lichtelijk in mijn achterhoofd, maar ook door een paar gemiste flops ( kan gebeuren) zak ik terug naar 8000.

Een andere sleutelhand is dan de volgende. Ik zit in een hand met 99 en villain 1 raised voor mij naar 600. Ik call en Brice Cornut, twee plaatsen verder, doet hetzelfde. De flop is 3h4s5h. Villain 1 checked en ik bet 1200. Cornut raised mij naar 3000. Villain fold en ik ga dan in de denktank. Ik moet hier met nog 6000 behind, folden of all in gaan. Ik heb sterk het gevoel dat ik hier de beste hand heb, maar dat hij wel op een flushdraw kan zitten. Dit betekend dat als ik all in ga, hij zeker called en we een coinflip tegemoet gaan. Het is 50/50 dan. Die situatie wil ik nu nog niet aan gaan en ik besluit mijn hand te folden.

Even later zit de Fransman weer in de hand, wanneer hij vanuit de big blind een raise called. Op een bord van K T 6 bet hij, waarna de eerste raiser hem reraised. Cornut vraagt hoeveel chips zijn tegenstander nog heeft. Die antwoord 13000 en Brice Cornut reraised naar 13000, waarop Villain direct called en AK laat zien. Cornut heeft slechts K4 en verliest. Nu gaat door mijn hoofd dat ik vrijwel zeker voorliep met mijn 99 en hij misschien niet eens een flushdraw had.

Hierna komt de voor mij beslissende hand. De agressieve Fransman raised utg+1 naar 600. Villain 1 – die net van een andere tafel komt – 2 plaatsen ernaast called met nog 4 man achter hem. Iedereen fold en in de big blind vind ik As8s en besluit te callen. Er zit al aardig wat in de pot en met mijn nutflush kans wil ik het wagen. De flop met Ah Qs 8d lijkt perfect. Ik denk bingo en probeer ze in de val te lokken door te checken. De Fransman die ik verwacht te betten checkt ook. Hierop bet de nieuwe man 800. Ik ga denken en zet hem hier niet op een set nog op AQ en besluit te callen, waarna de Fransman fold. De turn 4. Wederom check ik om bij een redelijke bet van hem allin te gaan. Hij bet 2500 en ik gooi mijn 5600 chips allin. Waarop hij direct called. Ik ben bang voor AQ, maar tot mijn verbazing laat hij nog iets ergers zien: AA. Daar sta ik dan drawing dead. Ik zeg nog “good luck” en loop langzaam het rotstuk naar de rail. Alles gaat dan door je hoofd van als ik dit of dat, had ik moeten raisen, etc. etc.

Maar achteraf gezien kom ik niet van die hand af. In ieder geval niet met de chipstack die ik op dat moment over had. Ik denk dat ik daar de beste hand heb en dan moet ik hem spelen zoals ik hem gespeeld heb.

Het enige waar ik teleurgesteld over ben is dat ik niet helemaal volgens plan gespeeld heb en dat is niet goed. Als ik van te voren een plan heb, over hoe ik ga spelen dan moet ik mij daar ook aan houden. Het kan dan niet zo zijn dat ik door externe factoren afgeleid raak en anders speel. Ik dacht dat ik mentaal – helemaal op de grotere toernooien – heel sterk stond, maar blijkbaar valt hier dus nog aan te werken.

Die ervaringen en de les dat je dus niet zomaar even ver komt op een EPT moet ik maar als winst zien uit mijn vroege uitschakeling. Er zijn velen factoren die meespelen bij zo een uitschakeling. Het is aan jezelf hoe je met die factoren omgaat. Degene die hier het best in is en dus het sterkst zijn zullen verder komen. Ik weet van mijzelf wel dat ik dit kan en ik ben bereid om van mijn fouten te leren.

Daarom is het ook zo belangrijk om bij dit soort toernooien aanwezig te zijn. Het is allemaal een leerproces. Veel toernooien spelen, veel situaties herkennen, leren van je fouten en doorgaan.

Dan komen de resultaten vanzelf. Als je maar altijd in de gaten houdt dat je er keihard voor moet werken en dat niets vanzelf komt.

Nicky “Nickname” Roeg