De Week met Rolf & Gerthein – Week 20

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ookhun eigen beslommeringen.Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander.

Eerdere afleveringen: klik hier

Week 20

Boersma >>> Slotboom

Aanhef,

Welgemeende felicitaties lijken me, alweer, op hun plaats aan jouw adres! Dan doel ik uiteraard op je successen in Enschede. Een finaletafel in de plaatselijke crapshoot, een bijna-finale in het bounty-event… het zijn misschien niet de grootste ships ooit, maar zoals het bekende spreekwoord wil: Wie het kleine niet eert, die de Slotboom niet… waardeert! (Of zo. Weet ik veel).

Het was een veelbewogen weekje, daar in het Twentsche. Mooi om te zien hoe het door mij bedachte Team Unibet het team-evenement domineerde (al had ik het jou en vooral je teamgenote ook van harte gegund), met een mooie winnaar in Huub Verdonschot – die binnenkort schittert in mijn nieuwste rolprent: ‘Sidebet Nicky IV: This Time It’s Personal’.

Wat gebeurde er nog meer in Nederland pokerland? Veel Nederlanders maar helaas vooral net-niet-prestaties in de SCOOP, Van Zadelhoff met z’n diepe run in de WPT, die schrijnende olievlek in de Golf van Mexico* die zich uitbreidt als een, eh, juist. Eens kijken, was er verder nog wat gaande?

Oh, wacht even… niks zeggen: jij had iets doms geroepen over Lex Veldhuis en kreeg vervolgens de hele vaderlandse pokergoegemeente over je heen, was het niet? Jaaaa, het begint weer te dagen. Ik dacht even dat ik het gedroomd had… op zich een voor de hand liggende conclusie als je pokercity.nl openklikt en ergens een reactie-tellertje met drie cijfers ziet staan. Ik moest mezelf toch even in de arm knijpen! Ik heb begrepen dat jij bij het zien van dat getal ongeveer hetzelfde deed, alleen kneep je dan weer net in een ander lichaamsdeel…

Zoals je al voorspelde en min of meer zelfs al aankondigde, kwam een behoorlijk deel van het PokerNews-contingent reaguren. Dat hier niet alleen pokerliefhebbers van de eigen PokerCity-kweek aan het tikken waren, was in één oogopslag te zien — niet alleen aan het hoge aantal reacties maar ook aan het relatief lage aantal spel- en stijlfouten. De ironie was natuurlijk niet van de lucht, dat al deze normaal gesproken toch verstandige heren (dames heb ik niet gezien, jij?) kreten tikten met de strekking “Wil je lekker veel reacties uitlokken? Zielig hoor!”, daarmee bijdragend aan de lekkere veelheid aan reacties.

Ik geloof direct dat ze stuk voor stuk eigenlijk wel wisten – en weten – dat niet reageren een efficiëntere respons was geweest, maar ze kunnen het niet helpen. Ze moeten wel, zoals motten die afvliegen op een vlam. Of zoals die schorpioen in de bekende parabel, die op de rug van een kikker naar de overkant van de rivier mee mag liften en vervolgens op een pokerwebsite gaat zitten reageren op een stuk waarin Rolf Slotboom Lex Veldhuis zwartmaakt. Prachtige metafoor, niet? En ik zeg dit met het grootste begrip, want ik heb genoeg tijd verklooid met dit uit de hand gelopen kwajongensspeeltje dat wij ‘het internet’ noemen en zelf ook menig reactie geplaatst waar ik later spijt van had. Weet je nog dat we met z’n allen dachten dat dit machtige supernetwerk van aaneengesloten systemen, deze ongebreidelde schat van kennis en informatie, de mensheid collectief naar een dermate hoog plan zou tillen dat we geen behoefte meer zouden hebben aan banaal gekwebbel (of porno)? Weet je dat nog? Nee, ik ook niet.

En dus is het niet vreemd dat jij als een ware Nostradamus al bij voorbaat aan kon geven hoe het, reactie-technisch, zou gaan lopen. Dat is betrekkelijk weinig opzienbarend… en eigenlijk ook niet zo heel erg knap. Het aanvallen van een populaire en door velen gerespecteerde Nederlandse pokeraar maakt de tongen los? Bel de krant! Dat was ook een beetje strekking van Frank ‘Webjoker’ Op De Woerds parodie in zijn onvolprezen rubriek Sportschoen Diarree. Daarin creëert hij wat schijn-controverse door ‘zogenaamd’ te stellen dat – kort samengevat – zijn voorganger Rik ‘Redwatch’ Klein Entink, après tout, toch een beetje een drol is. Wat er precies controversieel is aan dát specifieke standpunt mag Joost weten, maar dat neemt niet weg dat Franks insteek uitstekend was (het zal je niet verbazen dat ik er sowieso wel om kan lachen als iemand jou imiteert).

Misschien kunnen we de volgende keer, als de interesse in deze woordenbrei weer tanende is, iets roepen over de tot op heden onderbelichte rol die Marcel L. speelde in de aanslagen van 11 september. Of we schrijven een kritisch exposé over het verzwegen Nazi-verleden van de oma van Rob H. (inderdaad: Oma. H. Heb je ‘m?!). De mogelijkheden zijn schier eindeloos, het waarheidsgehalte optioneel. Let wel: ik zeg niet dat jouw stuk helemaal hetzelfde is als die voorbeelden – ik wil alleen maar even illustreren dat, wanneer je succes definieert als ‘heel veel reacties genereren’, het niet zo moeilijk is om succesvol te zijn. (Terzijde: Ik zie dat de reacties op je gedichtenblog nog wat achterblijven. Is een gedicht over Lex een optie? It’s so crazy it just might work!)

Je ziet: ik heb een woordje of 800 versleten zonder inhoudelijk in te gaan op je beweringen over Lex. Dat komt natuurlijk ook omdat in ruim honderddertig reacties (en dan tel ik die op andere sites gemakshalve niet mee) vrijwel alles hierover al gezegd is. Eigenlijk kan ik alleen maar mijn eigen mening hieraan toevoegen. Here goes.

Ik heb Lex slechts een paar keer gesproken – ik denk dat ik het aantal conversaties dat ik met de man gehad heb óf net wel, óf net niet op één hand kan tellen. Dus ik kan niet zeggen dat ik een kenner ben, noch een fanboy. Wel kan ik zeggen dat de indruk die ik van deze RaSZi heb, niet erg overeenkomt met het beeld dat jij van hem schetst. Ik vind hem zeker niet iemand die hoog van de toren blaast, of roept dat hij de beste is. Het enige wat ik enigszins herken, is zijn kritische houding jegens (en dito uitspraken over) spelers die door de buitenwacht gezien worden als sterren, zelfs levende legendes. Heilige huisjes bestaan voor Lex niet, maar is dat een slechte eigenschap? Zo ja, dan ken ik nog wel iemand die deze bezit – want laten we wel wezen: Lex is zeker niet de eerste ‘bewierookte’ speler bij wiens prestaties jij een kritische kanttekening zet (zelfs niet de enige populaire, jonge Nederlandse speler met een PokerNews-achtergrond en een PokerStars-contract, trouwens, maar ook dit geheel terzijde).

Korte zijsprong: je argument dat die advertentie van PokerStars zou bewijzen dat Lex zichzelf als één van ‘The Netherlands’ top players’ ziet was dermate zwak dat ik alleen al op basis daarvan je hele stuk bijna terzijde schoof als verlate één april-grap. Ik bedoel: tot datzelfde bataljon vaderlandse toppers behoort, aldus deze Stars-campagne, ook Fatima Moreira de Melo. De arrogantie, waar haalt ze het lef vandaan? Ik bedoel, wat zijn haar statistiekjes precies? (Tip voor de lezers: reageren met “34C-26-35 loooool” is toegestaan!)

Oké, flauw… Ik kan niet ontkennen dat er af en toe een vleugje arrogantie zit in de wat al te gemakkelijke manier waarop Lex spelers als David Williams of Ronald DeWolfe ter zijde schuift als overrated (al haal je die quote over Greenstein een beetje uit z’n context). Maar dan nog dan komt Lex daar wat mij betreft wel mee weg, juist omdat hij zichzelf en zijn eigen spel ook beslist niet spaart in zijn analyses. Welke andere speler is zo openhartig over zijn persoonlijke boom-bust cycli, tiltsessies en emoties, aan en buiten de pokertafels? De meeste pokeraars zwijgen als het graf als ze één keer broke gaan (en dat is hun goed recht), RaSZi ziet er geen been in om exact uit te leggen hoe en hoe vaak hij weer van voor af aan zijn pokerkapitaal heeft moeten opbouwen. Geloof me, de man is zich maar al te bewust van de ironie die schuilt in het feit dat er een bankrollschema naar hem vernoemd is… waar hijzelf misschien wel in grotere, meer extreme mate tegen heeft ‘gezondigd’ dan wie dan ook. In sommige gevallen, zo geeft Lex in interviews aan, heeft hij daar spijt van. Maar aan de andere kant valt het wagen van shotjes prima te verdedigen, wanneer je van jezelf weet dat je altijd weer terug kan gaan naar het volume draaien op de low- en midstakesgames waar je beslist op voorligt.

Dát hij daar inderdaad op voorligt, daar twijfel ik niet aan. Ik meen inmiddels genoeg over poker te weten om iets over de kunde van een speler af te kunnen leiden aan de manier waarop die speler over het spelletje denkt en praat (dat dit niet hetzelfde is als zelf óók over die kunde beschikken, moge duidelijk zijn!). En ik heb genoeg van Lex gehoord en gelezen om te weten dat hij wat dat betreft op een uitzonderlijk niveau zit. Ik geef toe: als ‘bewijsmateriaal’ is dat misschien niet bijster overtuigend. Maar ten eerste: er ligt niet echt een bewijslast bij Lex, laat staan bij mij. Ten tweede: een zootje statistieken van pokertableratings.com is nu ook weer niet bepaald een smoking gun die jij, de Peter Rolf De Vries, impliceert dat het is. Ik heb eens wat buitenlandse fora geraadpleegd en de consensus lijkt te zijn dat PTR tussen de 30% en 80% (!) van de actie simpelweg niet in kaart brengt. Vooral aan lagere stakes tafels en in heads-up partijen zijn die stats notoir onbetrouwbaar. De pokerequivalent van Het Grote Boek van Sinterklaas is PTR dus niet, hoe graag jij ook als ijverige hulppiet de roe wilt uitdelen aan ieder kind dat stout geweest is (lees: -EV heeft gespeeld).

Trouwens, als PTR dat wél zou zijn, dan was Lex met dit rapport vast één van de braafste jongetjes van de klas geweest. Een ware teacher’s pet zelfs, in vergelijking met een willekeurig stuk janhagel als deze zittenblijver! Jaja, ik weet het: samplesizes, appels, peren, blablabla.

Is het echt zo moeilijk om te geloven dat RaSZi winnend kan kaarten? Dat hij pienter genoeg is om te kunnen wat jij kunt? Want met alle respect voor je discipline, je manipulatieve ’table talk’ en je aanhoudende prestaties in de HCSOP-toernooien: een eerstejaars informatica kan binnen een dag een stukje software schrijven dat exact zo speelt als jij! Sterker nog: wie zegt me dat je geen bot bent? Het zou niet alleen je spel verklaren, maar ook de – laten we zeggen – gecalculeerde manier waarop je je laatste column schreef. Om maar te zwijgen over je soms wat androïde-achtige onbegrip voor gangbare menselijke interacties. En dat je ook dicht als een bot, tja… dat punt lijkt me gemaakt!

Inderdaad, in die laatste paragraaf bedien ik me welbewust van de stijlvorm die hyperbool heet… en ook dat is een gecalculeerde zet, bedoeld om een reactie uit te lokken. Maar in mijn geval is het er slechts ééntje: een reactie van jou, mijn waarde. Want zoals die vijf (5) trouwe lezers van deze briefwisseling wel weten: dat is al lastig genoeg. Maar laat ik geen oude koeien uit de sloot halen… dat is een beetje te makkelijk.

Kortom: Non licet bovi, quod licet Bon Jovi (over koeien gesproken). Tot volgende week!

– Gerthein

* Nu denk je misschien dat deze milieuramp weinig te maken heeft met de Nederlandse pokerscene, maar dat verandert als ik je het schokkende feit mededeel, dat de schuld van deze noodlottige gebeurtenis in z’n geheel ligt bij één man: Armijn Meijer. Althans, dat meent Yves Molin. You read it here first!

Eerdere afleveringen: klik hier