Column Rolf: Vegas, Baby!

Gedurende vele jaren ben ik het prototype van de cashgame-grinder geweest. Ik verdiende mijn geld in de live games, en keek net als de meeste andere goede cashgamers met enige minachting naar hen die zich bezighielden met toernooipoker. De redenen: De geluksfactor die in toernooien veel hoger is, en het ‘echte geld’ dat toentertijd in de cash games te verdienen was en niet in de toernooien – en al helemaal niet op de lange termijn, met inbegrip van de reis- en verblijfskosten dus.

Maar dat was toen. Na de recente, wereldwijde poker boom waarbij ineens iedereen toch vooral maar no-limit hold’em toernooipoker wilde spelen (ook de slechte spelers dus), tja toen was er ineens wel geld te verdienen in deze live toernooien. Ga maar na: Grotere velden, hogere buy-ins, veel slechte spelers, en voor de goede of commercieel interessante spelers ook nog eens de mogelijkheid op corporate sponshorship. Alles bij elkaar maakte dit het door mij nooit al te zeer gewaardeerde toernooipoker tot een plotseling zeer interessant – en potentieel ook lucratief – alternatief.

En belangrijker misschien: Omdat er tegenwoordig veel eer & roem te behalen is in de toernooien, niet in de laatste plaats door de betrokkenheid van TV en Internet, besloot ik niet achter te blijven. Derhalve was ik vorig jaar voor het eerst in mijn pokercarrière aanwezig bij de WSOP in Vegas, eigenlijk dus vooral voor de eer en om mijn skills te meten ten opzichte van de erkende toernooisterren. Met 4 cashes in 19 events waaronder ook het Main Event stelde ik allerminst teleur – echter, de heel diepe cashes bleven vooralsnog uit.

Om die reden ben ik nu weer in Vegas: proberen mijn nette maar zeker niet uitzonderlijke prestaties van vorig jaar te verbeteren. En net als vorig jaar staat daarbij alles eigenlijk alles weer volledig in het teken van slechts één reden: optimaal presteren. Dus in tegenstelling tot vele andere – niet in de laatste plaats Nederlandse – pokeraars leg ik mezelf een zeer strak schema op van voldoende rust, gezond eten, vaste routines, volledige concentratie en het totaal uitsluiten van allerlei ‘storende factoren’. Voor mij dus geen feestjes, geen drank, geen wulpse dames, en zelfs geen eenvoudige avondjes uit om ‘de sleur te breken’. Nee, voor mij geldt de komende 6 weken pure focus. Als ik die paar kleine procentjes extra uit mezelf kan halen, is dit mogelijk net voldoende om mij een edge te geven op de andere goede pokeraars die niet eenzelfde discipline of toewijding kunnen of willen opbrengen – en met een beetje fortuin, blijkt dit dan mogelijk ook uit de uiteindelijke resultaten.

En gelukkig – vooralsnog lijkt de beloning ernaar te zijn. Meteen al bij het openings-event wist ik zowel mijn diepste finish ooit (20^e) alsook mijn beste WSOP resultaat ($26,470) te behalen – direct gevolgd door een tweede toernooi waar ik beter speelde dan ooit, en waar het eigenlijk vooral Vrouwe Fortuna was die mij afhield van een tweede opeenvolgende cash. Kortom: Het begin is daar, en ik ben in uitstekende vorm. Ik hoop dan ook dat op het moment dat jullie dit lezen, ik reeds een tweede cash achter mijn naam zal hebben weten te zetten.

Wish me luck!