Column Rolf: Shortstacken

Het is de misschien wel grootste irritatie van hen die regelmatig online spelen in de no-limit hold’em of pot-limit Omaha cash games: het te maken hebben met shortstackers – opponenten die zich bewust inkopen voor een veel kleiner bedrag dan het tafel maximum. Er wordt vaak gezegd dat deze mensen niet ‘echt pokeren’ en eigenlijk niet veel anders dan gewoon parasieten zijn. Kortom: Shortstacken wordt door het grote publiek niet echt gewaardeerd.

Maar betekent dit dat shortstacken ook inderdaad als laakbaar gedrag kan worden gezien? Nee, natuurlijk betekent het dit niet. Ieder mens is natuurlijk vrij om zijn eigen speltactiek in te vullen zoals hij of zij wil, zolang hij maar binnen de regels van het spel blijft handelen. En of de opponenten zijn tactiek nu al dan niet waarderen – tja, daar hoeft de shortstacker natuurlijk geen boodschap aan te hebben. Immers, tight spel wordt ook niet gewaardeerd door de opponenten, en winnend spel in het algemeen natuurlijk niet – dus als de opponenten klagen over je tactiek en / of het maar moeilijk kunnen bestrijden, dan is dat natuurlijk eerder een reden om er mee door te gaan dan om ermee te stoppen.

Echter, de kritiek dat shortstacken geen “Echt Poker” zou zijn – wel, die kritiek deel ik eigenlijk wel. Wat je doet als shortstacker is gebruik maken van het all-in voordeel, waarbij je een tactiek gebruikt die het met name voor de los-agressieve opponenten (LAGs) onmogelijk maakt op winstgevende wijze tegen jou te opereren. Dit zorgt ervoor dat deze LAGs hun agressie moeten intomen, en dit zorgt er dus op termijn voor dat de games tighter worden en soms zelfs zo tight / oninteressant dat ze op termijn kunnen uitsterven. Dit gebeurde bijvoorbeeld in mijn vaste PLO partij in Amsterdam waar in navolging van mij steeds meer spelers gingen shortstacken, tot op het punt waar eigenlijk iedereen maar zat te wachten op de nuts om het (kleine) stackje erin te gooien – en waarbij van echt Actie Poker nauwelijks nog sprake was.

Hoewel ikzelf met Secrets of Professional Pot-Limit Omaha het boek heb geschreven dat door velen wordt gezien als de Bijbel van het Shortstacken, gebruik ik de tactiek tegenwoordig nog maar zeer zelden. Waar ik vroeger altijd opereerde in full-ring cash games, speel ik tegenwoordig online op T6 waar de games uitsluitend shorthanded zijn – en in een shorthanded setting is shortstacken simpelweg veel minder effectief. Dit om onder andere de volgende redenen: (Uitgaande van PLO, mijn main game, maar de punten gelden ook voor no-limit hold’em – alhoewel in veel mindere mate.)

Om deze redenen speel ik in PLO tegenwoordig eigenlijk alleen nog een big-stack approach, en eigenlijk ook gewoon omdat ik het een iets ‘eervoller’ manier vind om mijn geld te verdienen. Sterker, ik heb er bij T6 op aangedrongen om voor alle games de minimum buy-in op te schroeven van de gebruikelijke 20 keer de big blind naar 40 of zelfs 50 keer de blind – dit om ervoor te zorgen dat T6 een reputatie kan opbouwen van een fast action site waar je niet de hele tijd hoeft op te letten of er misschien een shortstacker in de bosjes ligt te wachten om zijn paar chips preflop in de pot te krijgen tegen jou middels een all-in reraise.

Echter, dit alles betekent niet dat er dus moet worden neergekeken op shortstackers. Immers, wat deze spelers doen is niets anders dan zo goed mogelijk gebruik maken van de structuur van de games zoals ze door de sites worden aangeboden. Deze sites hebben zelf besloten dat in plaats van de meest skillvolle setting (geen cap op de maximale buy-in, iedereen kan spelen met hoeveel hij maar wilt) er dus wel een maximum is gezet op de hoeveelheid chips waarmee je speelt, en bovendien houdt men het minimum waarvoor een speler zich mag inkopen gewoonlijk erg laag. De redenen hiervoor zijn dat men wil voorkomen dat de games te skillvol worden, en dat de slechte spelers op structurele wijze worden uitgekleed door de goede spelers – waarbij als het geld maar diep genoeg is zelfs ook op de korte termijn deze slechte spelers maar weinig winstkansen hebben. Door zowel de maximale als de minimale buy-in laag te houden, willen sites zich ervan verzekeren dat de goede spelers niet te snel te veel kunnen afpakken van de slechte spelers – met natuurlijk als uiteindelijke doel dat de games zo lang mogelijk intact blijven en de sites dus zoveel mogelijk potjes hun rake kunnen binnenhalen.

Allemaal heel begrijpelijk, wat mij betreft – immers, ook de sites moeten verdienen, en het zijn natuurlijk geen liefdadigheidsinstellingen. Maar eigenlijk is het dan ook net zo begrijpelijk dat er ook spelers zijn die binnen deze door de sites opgelegde regels zoeken naar de voor hen optimale situatie. Waar velen in het ‘gewoon’ met een big stack spelen de optimale situatie zien, vinden anderen het juist (financieel) interessant om via een zeer tighte, shortstack multitable tactiek een mooie win rate te behalen. Niet leuk misschien voor de goede en agressieve big stackers, omdat deze tactiek genadeloos gebruik maakt van de achilleshiel van deze LAGs – namelijk dat ze ondanks het vele raisen en het agressieve betten gewoonlijk maar erg weinig showdown power hebben. En dit is natuurlijk precies de reden waarom deze LAGs gewoonlijk zo’n hekel hebben aan de nitty shortstackers.

Maar dat betekent niet dat dus shortstacken ook maar meteen een inferieure of zelfs onethische tactiek zou zijn. Want ja, net als bij het voetballen waar een aanvallend elftal vaak moeite heeft met een zeer defensief elftal dat via klassiek catenaccio en via vlijmscherpe counters de overwinning probeert te ‘stelen’, zo is het inderdaad niet leuk is als je als big stack een aantal goede shortstackers aan je tafel hebt – simpelweg omdat ze inspelen op jouw zwaktes, terwijl jij hen maar moeilijk kunt exploiteren of zelfs bestrijden. Dit mogelijk zelfs tot op het punt waar puur door de grootte van de stack en gebruikmakend van all-in en van protectie-voordelen, een shortstacker die niet bijster getalenteerd is geld kan verdienen aan een los-agressieve speler die mogelijk zelfs van wereldklasse is.

En dus zou je kunnen stellen dat deze shortstackers binnen de regels van het spel simpelweg een slimme tactiek toepassen – en het derhalve niet verdienen om continue en in het openbaar te worden afgebrand.