Column Rolf: Poker!

Menselijk gedrag analyseren, het is iets wat ik erg graag doe. Vorige week had ik daarvoor alle gelegenheid, na mijn veelbesproken column waarin ik iets buiten de begaande paden was getreden. Ik had voor een keertje over iets anders geschreven dan poker – namelijk voetbal! Reaguurders die ik al maandenlang niet meer had gezien dromden samen om mij te bezweren toch vooral over poker te blijven schrijven, en vooral niet te denken dat ik mogelijk ook van andere zaken verstand zou hebben.

Resultaat: mijn column die “slechts voor een zeer klein groepje interessant” zou zijn (einde quote), zorgde voor een recordaantal replies – alhoewel natuurlijk nog wel ietsjes minder dan die andere veelbesproken column van mijn hand, over de vermeend zwakke resultaten van regerend Nederlands Kampioen Lex Veldhuis. Dit om maar even voeding te geven aan de stelling dat online er voornamelijk wordt gereageerd uit negativiteit, waarbij het verkrijgen van veel reacties bijna per definitie het gevolg is van mensen die het op enigerlei wijze oneens zijn met het geschrevene.

Wat mij vooral opviel aan de reacties waren de volgende drie zaken:

1. Buiten de begaande paden gaan – het mag niet. Ik heb het eerder meegemaakt, toen ik een korte column had geschreven over poëzie, een stukje waarin politiek een nogal prominente rol speelde, of toen ik eens mijn column in een nogal ‘moeilijke’ verhaalvorm had gegoten. Hoewel in alle gevallen de link met poker nog ontegenzeggelijk daar was (in ieder geval voor diegenen die goed genoeg tussen de regels doorlazen om deze link te willen zien), betekenden deze afwijkingen van de norm bijna automatisch negativiteit richting de afzender. Zeg, zoals de zanger die zich eens bij hoge uitzondering op het acteervlak begeeft, of de voetbalanalyticus die blijkt ook te kunnen schilderen. Bijna zonder uitzondering is hoongelach zijn deel, en wordt direct de “schoenmaker blijf bij je leest” kaart getrokken. Als Pavlov-reactie in een conservatieve wereld!
2. Iemand van buiten de voetbalwereld die ook enig inzicht in het spelletje zou kunnen hebben – het bestaat niet. Hoewel voor sommige mensen buiten de voetbalwereld het soms ongelooflijk is om te zien op welk laag niveau er soms binnen het wereldje wordt gedacht (en waarbij vooral opvalt dat deze insiders slechts zelden in staat zijn de big picture te zien), daar is de Pavlov-reactie vanuit de voetbalwereld dat wie niet zelf dagelijks langs de lijn staat of op hoog niveau heeft gespeeld, dus ook geen oordeel mag hebben. En derhalve moet Tom van ’t Hek toch vooral lekker blijven hockeyen, en Peter R. de Vries boeven vangen. Terwijl wie goed kijkt, ziet dat er door deze heren gewoonlijk een stuk inhoudelijker (en dus beter) over het spel wordt gedacht dan degenen die er nog middenin staan. Dit omdat ze strategische kennis van buitenaf meenemen om op net iets dieper niveau over het spelletje na te denken. En tja – dat wordt door de voetballers, trainers of andere analytici natuurlijk gezien als een aanval op hun deskundigheid.
3. Een speler die geen technisch wonder is, maar toch als een goede voetballer dient te worden beschouwd – het kan niet. Waar in Nederland structureel de nadruk wordt gelegd op iemands technische tekortkomingen, is het in ieder teamsport van het grootste belang om te kijken naar wat alle individuele spelers wél heel goed kunnen, om zo maximaal elkaars kwaliteiten te benutten en zwakheden te compenseren. Dit zou het ABC van teamspel moeten zijn! Zeker binnen organisaties met een beperkt budget is het vaak nodig om concessies te doen aan het ideaalbeeld, om zo mét alle zwaktes die er zijn toch tot goede resultaten te komen. Sterker, dit is iets wat ook voor individuele sporten geldt. Kijk naar mijzelf op pokergebied, waar ik ondanks enkele aantoonbare zwakheden jarenlang betere prestaties heb weten te boeken dan wat op basis van deze beperkingen verwacht kon worden. Puur door te kijken naar wat ik wél goed kon, en zoveel mogelijk situaties te vermijden waar mijn beperkingen extra geaccentueerd zouden worden. Iets wat dus ook in het voetbal zou kunnen, nee zeker ook in het voetbal – en al helemaal als je ziet dat ondanks aantoonbare zwaktes van iedere individuele speler, de kracht van hun kwaliteiten juist complementair zou kunnen zijn! Maar binnen het voetbal denkt men slechts zelden zo, en wordt iemand al snel afgeschreven als hij een bepaalde basisvaardigheid zou missen. Terwijl het juist goed en verstandig beleid zou zijn om te kijken hoe de speler in kwestie toch zou kunnen functioneren, en daarmee voor de club zijn waarde – niet in de laatste plaats transferwaarde – behoudt.

Een voorbeeld uit het BSOP Main Event

De mening van buitenstaanders blijft sowieso een mooi fenomeen, waarbij slechts zelden een totaalpakket wordt gezien van kwaliteiten & tekortkomingen, en veelal wordt geoordeeld op basis van incomplete informatie. Neem het recente BSOP Main Event. Volgens vele (veelal jonge) leden van enkele fora was Daniel ‘GotURead’ Reijmer in de eindfase van het toernooi zo’n beetje de enige die er wat van kon. Hij zou met zijn dikke stack de opponenten hebben geownd, en dan natuurlijk vooral de lol_livespelers die er allemaal geen zak van zouden kunnen. Terwijl de waarheid heel anders was: namelijk dat Daniel een aantal cruciale blunders maakte die toevallig goed uitpakten, en sowieso uitermate ongeconcentreerd & fancy play syndrome-achtig aan tafel zat. Intrinsiek gezien was hij natuurlijk met afstand de beste speler van allemaal, maar nu waren het zijn opponenten met hun aantoonbare beperkingen die feitelijk gewoon beter presteerden dan hij. En natuurlijk was er hierbij sprake van een incident, en zal Reijmer op de lange termijn (indien hij vaker zou deelnemen) ook in deze HC-toernooien veel betere resultaten boeken dan zijn tegenstanders van nu. Maar ook hier geldt dat men bij de beoordeling van iemands niveau wél moet kijken naar het totaalplaatje. En dit betekent dat als de ene persoon weliswaar heel veel kwaliteiten heeft maar van tijd tot tijd iets heel stoms doet, terwijl de veel mindere speler juist altijd het maximale uit zichzelf haalt, dat het verschil in niveau tussen deze beide spelers een stuk minder groot is dan op basis van kwaliteiten & mogelijkheden zou kunnen worden verwacht. Immers, altijd naar je maximale vermogen presteren is óók een kwaliteit – en dat is wat de in de ogen van sommigen ‘waardeloze’ spelers gewoonlijk een stuk beter doen dan hun meer talentrijke collega’s. En wat dus altijd dient te worden meegenomen in de uiteindelijke balans!

Poker!

Het was sowieso weer een mooi weekje in Breda. Allemaal uitverkochte toernooien, en een Main Event waar de vonken van afsprongen. Eerst was daar Freerk Post die met een dikke stack zich naar de leiding in het HCSOP klassement leek te spelen, maar met veel misfortuin uiteindelijk niet eens het geld haalde. Toen was daar Daniel Reijmer die met een giga-stack de gedoodverfde winnaar leek, maar die zich ineens opblies tegen een tot dan toe uiterst omzichtig opererende pokerende advocaat Keith Cheng, die hem op de river snapcallde met slechts top paar / marginale kicker. (Wat door de buitenwereld natuurlijk werd gezien als een donkey call, terwijl als deze hand omgekeerd had plaatsgehad er zonder twijfel sprake zou zijn geweest van ownen.) Deze hand vond plaats vlak nadat de enige persoon die écht durfde terug te spelen op Daniel, Olaf de Zeeuw, uiterst ongelukkig was gebust na het verlies van twee dominerende handen. Vervolgens was daar de vermeend lol_livepro Rick Honing die aan zijn zoveelste finaletafel dit jaar zat, en met een dikke stack rustig op weg leek naar de derde plaats die hem nu de HCSOP Player of the Year titel zou opleveren. Maar hij verloor alles in een reuzenpot tegen de voormalig bedeesde Aziatische jongeman Cheng, die nu op de turn een move maakte tegen de azen van Rick, en op de river twee paar maakte. Na die giga-pot was de chiplead van de advocaat enorm, maar heads up verloor hij alsnog tegen de enige speler die tot dan toe nauwelijks was opgevallen, de rustige & aimabele Menno Mensonides. Spektakel alom dus!

Wij van PokerCity stonden met onze camera’s + reporters front row om deze uiterst opwindende actie te volgen. (We hopen dat jullie dit hebben gewaardeerd!) En dat zal komende week niet anders zijn, als in Rotterdam de jaarlijkse Dutch Open zal plaatshebben.

En waar ik, volkomen tegen de odds / verwachtingen in, zal pogen de eerste tweevoudig Nederlands Kampioen te worden.