Sinds enige maanden ben ik als het online cash game grinden als in mijn beste tijd. Dat wil zeggen: Ik maak net zo veel uren als in mijn beste tijd met de (voor mij standaard) 5 tafeltjes maximaal – maar de limieten zijn gewoonlijk wel een stuk lager. Veelal speel ik eigenlijk alle cash games die er maar worden aangeboden op T6. Echter, heel soms zijn er ook echt dure games en die laat ik meestal aan mij voorbij laat gaan. Waarom?, vraagt U. Wel, a) omdat ze nogal infrequent worden aangeboden en het juist mijn kracht is om dag in dag uit in hetzelfde soort games te spelen, b) omdat ik de verschillen met mijn regular games dan te groot vind worden en dit uit mentaal oogpunt niet goed is, maar ook c) omdat ik mezelf simpelweg nog te onervaren vind op 6-max en ik tegen topspelers dus sneller dan in de kleinere games zal worden aangepakt op exploiteerbare leaks die ik mogelijk nog heb.
Dit betekent dat ik eigenlijk dag in, dag uit, alle pot- en no-limit games games zit te spelen op alle limieten tussen €0.25-0.50 en €5-10. Na mijn entree in het 6-max cash spel te zijn begonnen met eerst een minimum buy-in approach en vervolgens een 1/3 buy-in approach, tegenwoordig speel ik eigenlijk altijd met een volle, maximum buy-in. Dat gebeurt meestal op €1-2 en €2-4 pot-limit Omaha, soms ook lager als we niet voldoende games zijn, en ook steeds vaker op de no-limit hold’em partijen (die ik eigenlijk alleen speel als ik vind dat er op zijn minst 1 zwakke, danwel exploiteerbare speler aan tafel zit).
De laatste tijd hebben we op T6 vaker dan voorheen €3-6 pot-limit Omaha games, mede door de inspanningen van T6Andreas, een eveneens gesponsorde speler die graag op de wat hogere limieten speelt. Een goede en creatieve tegenstander, die ik vermijd in de heads up of 3-handed games (omdat hij dan gewoon te goed voor mij is), maar tegen wie ik 6-handed een aardige edge denk te hebben. Gewoonlijk kan ik zijn inzetpatronen goed lezen, en dit is natuurlijk cruciaal als je (bij een relatief kleine site als de onze) vaak tegen dezelfde tegenstanders speelt. Maar buiten deze vrij goede reads op hem, had ik laatst ook nog eens een klein beetje fortuin – doordat ik 1 van de de grootste pots die ik tot dan toe op T6 had gespeeld wist te winnen met een straight flush.
In onze €3-6 game had ik mijn €600 buy-in in 20 minuten tijd opgewerkt tot €1070, en Andreas had net iets meer dan dat. Wij beiden waren de agressoren in deze partij, waarbij we ook elkaar niet uit de weg gingen. Gedurende de gehele week hadden Andreas en ik al een paar knalpotten tegen elkaar gespeeld, en ik wist dat door de actie die ik hem gegeven had, hij mij niet meer per se beoordeelde als de absolute nit zoals hij mij in het begin zag. Sterker, hij zag me nu als iemand die in positie ook erg agressief kon zijn met weinig, en die bovendien niet bang was als ik werd geconfronteerd met pot-sized inzetten tegen mij in.
Goed, in de €3-6 game van deze dag vind ik J
9
77 en na 1 limper, maak ik er op de button €18 van – mijn standaard preflop raise. Vanuit de big blind callt Andreas, en ook de limper callt. De flop komt JT
8, en dit geeft me de second nut straat plus een 9-hoog (straight) flush draw. In full-ring games met multiway pots een hand waarmee ik nog enigszins voorzichtig zou zijn, maar 3-handed in een 6-max game natuurlijk een kaart die ik bereid ben te spelen voor mijn hele stack. Ik bet €39 in de €57 pot, mijn standaard inzet in positie als men naar mij toecheckt, en beide spelers callen. Ik had gehoopt dat Andreas hier had gecheck-raist zodat ik had kunnen reraisen, want ik weet dat mijn hand (hoewel sterk op de flop) toch ook veel second-best gevaar in zich draagt, en ik bovendien op veel turn kaarten gedwongen zal zijn mijn hand op te geven.
Maar niet op de turn T! Ik heb mijn straight flush gemaakt, en zit te bedenken wat nu mijn beste aanpak zal zijn om a) mijn tegenstanders in de hand te houden, maar tegelijkertijd om b) te proberen maximaal afbetaald te krijgen. Maar voor ik klaar ben met dit denkproces, zet Andreas de pot tegen mij in, €174. Dit is een standaard betpatroon van hem, en hij doet dit met zowel totale blufs alsook erg sterke handen, wetend dat dit soort pot bets tegen de bettor in er gewoonlijk erg ‘fishy’ eruit zien, en al helemaal op gepaarde boards. Hoewel ik zelden mijn monsters slowplay, weet ik dat in dit geval flatcallen de beste optie is. Immers, ik heb hem in eerdere sessies in soortgelijke situaties ook geflatcallt op de turn met redelijk marginale handen, die ik soms op de river moest folden. Kortom: Door te callen geef ik hem de kans om nog 1 extra barrel te vuren met een bluf of marginale hand – en dit zou natuurlijk niet kunnen als ik hem al op de turn ging raisen. Plus, ik heb mijn opponent natuurlijk volledig drawing dead – en in dat geval is het niet verkrijgen van extra bets of het hem te snel laten folden natuurlijk een absolute ramp.
Gezien de hand die hij had, zou hij echter nergens heen zijn gegaan, zo bleek later. T6Andreas had TTxx voor carré tienen op de turn, en dacht met zijn fishy-looking turn bet juist mij te trappen. Dus na zijn vlakke €300 river bet (die duidelijk bedoeld was om mij te laten afbetalen met bijvoorbeeld een flush of anderszins marginale hand), en mijn raise naar €699 die volgde, besloot hij zelfs all-in te gaan voor de €140 meer die ik had – in de volle overtuiging dat hij mij te grazen had. Een niet onlogische gedachte natuurlijk, aangezien quads in een 3-way pot gewoonlijk een supermonster is.
Dat neemt niet weg dat midden set zonder back-up op de flop op een gecoördineerd board, ook in shorthanded PLO een niet een erg fijne hand is om te spelen wanneer het geld vrij diep is. Want, het is typisch zo’n kaart waarmee je vaak kleine potten wint en de grote verliest – en natuurlijk al helemaal wanneer je uit positie bent tegen een goede speler.
Voor mij was het echter mooi. Had ik in het begin toen T6 opende misschien nog een reputatie van die ultra-strakke nit met zijn irritante shortstacksysteem, meer en meer begin ik mij op de site te ontwikkelen tot 1 van de toonaangevende spelers op de redelijk serieuze limieten, waarbij men weet dat ik bovendien actie geef, een blufje kan maken en niet bang ben om lange sessies te maken tegen opponenten die ook een goed kaartje kunnen leggen. En dat is natuurlijk belangrijk als gesponsorde speler op een site – waar het natuurlijk óók van belang is dat je gewoon goed speelt en wint (omdat men anders misschien gaat denken: wat hebben we nu in hemelsnaam voor gast aangenomen?) maar waar je tegelijkertijd ook niet te boek wilt komen te staan als een übertighte action-killer.
Niet dat ik daar allemaal aan dacht hoor, toen ik keek naar de €2200 pot die mij toegeschoven werd. Toen dacht ik gewoon: “Rolf jongen, die T op de turn – dat was de ultieme cash kaart voor je. Dat was een ruiten tien die echt heel lekkerrrr was.” Zeg, zo ongeveer net zo lekker als Jennifer Connelly in Requiem for a Dream, of als Jessica Alba in Sin City.
Maar goed – daarover misschien iets meer in een volgende column.
Iedere week verschijnt de column van Rolf Slotboom op PokerCity.Rolf is een van Nederlands beste pokerspelers en tevens een internationaal gewaardeerd schrijver van pokerboeken en artikelen.
