UTG: ‘Running Like God’

In onze vaste rubriek ‘Under The Gun’ komen PokerCity forumleden aan het woord over hun pokerervaringen maar vooral ook over hun leven buiten poker. In deze vierde editie het verhaal achter de screenname van ‘Running Like God’, een nuchtere Fries die fanatiek sport en vooral veel van het leven geniet.

Forumnickname: Running Like God
Leeftijd: 22 jaar

Vertel eens hoe ben je op het PokerCity forum terecht gekomen?
Ik speelde een jaar of vijf geleden af en toe homegames in Drachten en daar ontmoette ik ‘Ton[St]tt’ (een ander forumlid), hij nam me mee naar andere homegames in Friesland en zo kwam ik ook een keer bij de game van ‘Frisian’ (forummoderator). ‘Frisian’ vertelde me over het forum, dus toen heb ik me ook aangemeld. Ik had er vanaf het begin af aan een goed gevoel bij; het was zeker toen een hechte groep. Na de server-restart vorig jaar was het zeker wel minder, ik postte een tijdje niets meer maar PokerCity heeft toch wel een plekje in mijn hart om het zo maar te zeggen. Nu post ik weer regelmatig.

Waren die homegames het begin van je pokercarriere, of speel je al langer? Nou eigenlijk ben ik er al op hele jonge leeftijd mee begonnen. Ik was dertien jaar toen ik voor het eerst meekeek met mijn oudste broer. Hij was toen achttien en speelde op PKR. Toen ik 14 was vroeg of ik het ook een keer mocht proberen en dat vond mijn broer geen probleem. Samen met mijn middelste broer, die twee jaar ouder is dan ik, speelden we ons eerste toernooitje. Dat was een $3 buy-in en we cashten meteen $30. Dat was gaaf natuurlijk dus speelden we er nog een, dit keer van $22 waar we $80 mee wonnen. De derde of vierde keer was het helemaal goed raak. We speelden een $22 toernooi maar hadden eigenlijk nog steeds geen benul van waar we mee bezig waren. Tussendoor zochten we de handwaardes en spelregels op. Ik kan me één hand nog heel goed herinneren. Wij hadden pocket vijven en op tafel lag een aas, een vijf en twee onbenullige kaarten. Op de turn werden we all-in gezet dus pakten mijn broer en ik de handwaardes er nog eens bij. Three-of-a-kind leek ons best wel goed dus callden we. Toen bleek onze tegenstander een set azen te spelen en stonden we dus op het punt om te worden uitgeschakeld maar de river was een vijf! Dat vergeet ik nooit meer. We werd uiteindelijk zelfs eerste en wonnen daarmee $5500.

Direct uitgecasht mag ik hopen?
Nee zeker niet, ik had de smaak toen echt goed te pakken en speelde in mijn eentje verder met dat geld. Ik zag dat je ook cashgames kon spelen dus ging ik de strijd aan met James ‘James666’ Sudworth. Dat was een PKR pro zeg en ik weet nog dat ik het super gaaf vond om met hem te kunnen chatten enzo. Ik had geen benul van geld dus speelde ik twee tafels 1K NL tegen hem. Ik was binnen no-time $1500 kwijt en daar baalde ik toch wel van. Tóen besloot ik om toch maar een groot deel uit te cashen, de rest heb ik verspeeld. Uitcashen was eigenlijk geen probleem; dat kwam bij mijn broer op de bank die het toen naar mij overmaakte. Daarna heb ik ruim een jaar niet gepokerd.

Wanneer ben je weer begonnen dan en hoe?
Toen ik zestien was begon ik op Full Tilt Poker. Ik gebruikte stiekem de creditcard van mijn moeder om te storten, dat was eigenlijk veel te eenvoudig. Pokeren ging alleen niet meer zo makkelijk als het in eerste instantie leek en ik bleef telkens $100 bijstorten. Twee weken later kwam mijn moeder mijn kamer in met een afschrift. Er was in totaal al $1400 afgeschreven onder de noemer Full Tilt Poker.

Ik neem aan dat je flink straf hebt gekregen?
Nee, helemaal niet zelfs. Ik ben heel vrij opgevoed en wij kregen sowieso eigenlijk nooit straf van onze ouders. Wel moest ik alles terugbetalen, maar ik had dat geld van PKR nog gewoon op de bank staan dus dat was geen probleem. Mijn ouders hoopten natuurlijk wel dat ik er van zou leren en dat heb ik ook wel gedaan.

Speel je tegenwoordig nog veel?
Nu wel omdat ik zomervakantie heb, maar de rest van het jaar ben ik toch wel behoorlijk druk met mijn studie Commerciële Economie en met sporten en uitgaan.

Sport je veel ja?
Jazeker. Ik voetbal drie keer in de week, twee keer in de week ga ik kickboxen en daarnaast doe ik afwisselend tennis of circuittraining (een soort fitness). Ik voetbal al sinds mijn vierde en heb ook een tijdje serieuze voetbalambities gehad. Toen ik 12 was werd ik geselecteerd voor het regio-Noord elftal van de KNVB, op mijn veertiende kwam ik bovendien bij Cambuur. Maar vooral mijn lengte werkte me toen tegen, want ik was pas 1 meter 55 ofzo en ik moest het opnemen tegen jongens die veel groter waren dan ik. Uiteindelijk ben ik terug gegaan naar mijn lokale club, waar ik nog steeds met veel plezier voetbal.

Het valt niet mee om de kleinste van het team te zijn.

Je hebt vast ook veel vrienden vanuit de voetbalvereniging.
Absoluut. De meeste jongens uit het eerste elftal ken ik al vanaf kleins af aan en we gaan vaak met een grote groep stappen of iets anders leuks doen. Eigenlijk is een derde helft na de wedstrijd standaard, eerst in de voetbalkantine, daarna de lokale kroeg en daarna gaan we echt op stap. Deze week gaan we naar het Skûtsjesilen, we hebben een boot gehuurd en dan gaan we eigenlijk vooral gewoon zuipen. Die boten en die wedstrijd interesseren ons verder eigenlijk niet maar dat soort evenementen zijn altijd super gezellig.

En waar ga je meestal stappen dan? Leeuwarden?
Nee, Leeuwarden heb ik weinig mee. Daar komt toch wel een ander publiek. Wij gaan meestal naar Drachten. Veel keuze hebben we ook gewoon niet in deze regio, maar wij vermaken ons wel.