Actie in Azië met Yves Molin – Episode 6

Villamoura en Varna. Het begint allebei met een V maar deze twee plaatsen zijn oh zo verschillend. Ik heb eind augustus Azië ingeruild voor Europa om daar twee toernooitjes te spelen die ik op Stars had ingekopt.

Ik had twee pakketjes gewonnen, dus wat kan ik er aan verliezen behalve de vliegkosten, die vliegkosten kwamen me toch op een dikke 2k uit. Maarja, een EPT spelen is natuurlijk altijd +EV voor 2k.

Weekje van tevoren al naar Amsterdam gevlogen om de jetlag kwijt te raken en op het laatste moment naar Villamoura. Ik had de altijd behulpzame Pokerstars support gevraagd of ik dag 1B mocht spelen.
Zit ik in het vliegtuig en wat blijkt? Rob Hollink zit voor mij. Hij was zo vriendelijk om Omaha les te geven aan twee Hollandse kids die op hun laptop met Hold’em Manager oude cashgames bestudeerden. Reuze interressant natuurlijk, helaas ging het afluisteren niet zo best. Zonde want zo’n kans krijg je maar zelden. Aangekomen in Villamoura blijkt dat ik een mooi hotel heb, op kruipafstand van het casino. Ik doe het rustig aan, want morgen begint dag 1B.

Pokerstars had een deal met het hotel gemaakt, dat we tot 12.00 uur konden ontbijten, kijk dat is nu top. Relaxed opstaan, lekker ontbijten en dan richting de tafels. Ik had het daar redelijk getroffen, vrij onbekende spelers aan mijn tafel. André van de Venne, een aardige limburger, zat minder gelukkig, Naast hem zat Daniel Negreanu en nog een paar toppers. Ik had goed zicht op André en zag eigenlijk niks met zijn stack gebeuren. Hij hield zich natuurlijk rustig tussen al dat pokergeweld. André was de dag wel goed doorgekomen en met meer dan twee keer zijn beginstack eindgt hij de dag ongeveer met net zoveel als ik. Ik keek ook tegen de rug aan van Lex veldhuis die op een andere tafel zat en begreep dat hij snel afzakte tot 5k van de 20k stack en evensnel weer terugkwam tot meer dan 30k. Dat is wat anders dan dat saaie spel van mij op de eerste dag.

Op dag twee ging alles anders. De spelers waren op dag 1 al erg goed maar nu was echt het kaf van het koren gescheiden. Openen als je geen raise wilde had geen zin, de 3-bet was standaard geworden. Met nog 100 spelers in het toernooi en 56 die het geld haalden, werd ik naar de tafel van Pieter de Korver verhuisd, leuk. Ik had eerder die dag een praatje met hem gemaakt. Zijn vader woont ook in Azie em dat werelddeel trekt hem wel. Als hij genoeg verdiend had dan zag hij daar wel toekomst. Dat kan nooit lang meer duren dus ik kom hem daar vast nog wel eens tegen.

Verlaat Villamoura met een slecht gevoel. Ik vond het stadje eigenlijk ook maar niks. Het zal ook wel met mijn uitschakling te maken hebben. Ik moet me nog gruwelijk haasten want het is al zondag en ik moet donderdag in Varna (Bulgarije) spelen. Dus snel terug naar Amsterdam en dan donderdag 05.30 het vliegtuig naar Bulgarije.

De pokerlifestyle: leuk hè? Nou, niet als je om 05.30 met een Transavia vakantie vlucht op reis gaat. Pffff…. afzien. Het vliegtuig stopt na twee uur vliegen in Bourgas om daarna weer op te stijgen en 20 minuten later in Varna te landen. Raar zo’n 20 minuten vlucht boven de zwarte zee. Zeker als je er gebroken inzit.

Varna valt reuze mee voor een oud Oost-blok land. Ok, de wegen hebben wat gaten hier en daar, maar ik heb erger meegemaakt. Het hotel was prima, erg groot en luxe. Ik heb eigenlijk nog nooit slechte hotels van Pokerstars meegemaakt.

Ik zat naast niemand minder dan Miss Bulgarije. Mooie vrouw, alles nep: borsten, haren, lenzen. Maarja, wat maakt het uit? Het resultaat mag er zijn. Spelen kon ze niet, ze speelde erg tight. Maar ze heeft het wel tot de 28ste plek volgehouden. Jammer dat er maar 24 spelers betaald kregen.

Pokernews had dit over mij geschreven:
On the TV table Kai Roland Eckert increased from the button to 6,000 chips. The small blind alien pay him and Yvo Molin from the big blind used some time before the chip increase to 19.400. Both opponents dared not to risk and gave up their cards. The Dutchman, who comes straight from the EPT Vilamoura continues to hold the tournament and show his fearless game.

Tja , als ze dit soort dingen gaan schrijven. Die jongen van support had dus zijn werk goed gedaan.Ik kreeg veel teveel respect en kon zo makkelijk aan mijn chips komen.

Op dag twee kon ik dit niet meer flikken en ging ik roemloos op de dertiende plek tenonder, niet getreurd want de Pokerstarsparty was al begonnen. Daar aangekomen keek het Hollandse kamp wel wat beteuterd, ze hadden me natuurlijk liever niet op de party maar aan de finale tafel0 gezien. De ‘Coyote girls’, Bulgaarse bikini dames ingehuurd om op de bar te dansen, laten je alles weer snel vergeten en de gartis drank helpt natuurlijk ook. Er was weer een topsfeer onder de Nederlanders. De meeste qualifiers kwamen dan ook uit Nederland en uit Bulgarije.

Gezamelijk zijn we verder naar disco ‘Arogance’ gegaan en een eenzame maar erg aardige Duitser hebben we ook op sleeptouw genomen. Hij mocht zelfs met ons op de teamfoto. De Duitser was hartstikke blij natuurlijk dat hij met de echte mannen mee mocht doen.

Op de foto: Denny, ik, Allard, Robin, Pascal, de aardige Duitster: Kai.

Die disco was erg groot en vol. Pas de volgende dag begreep ik dat 75 procent van de aanwezige dames het oudste beroep ter wereld beoefenden. Ik had blijkbeer weer stront in mijn ogen gehad. Ik word ook een dagje ouder.

Een conversatie tussen een Hollandse jongen en een Bulgaarse dame kan ik me nog herinneren. Hij: “I am 18 years old.” zij: “I am 30 years old.” Hij: “No problem. Zo zie je maar weer, met een beetje drank op is alles mogelijk.

De volgende dag werd ik wakker met een houten kop. En wat gaan we dan doen? Juist. Pokeren. Samen met Robin heb ik nog een 100 euro tournooitje gespeeld. Leuk, ik werd zesde. Hij werd derde. Weer twee Bulgaarse vlaggetjes op de hendommob database erbij. Om dat te vieren zijn Robin en ik de laatste dag naar een toeristenburootje gegaan met de vraag of we nog wat konden ondernemen. Alle tours waren al weg, behàlve de vistocht. “Oke”, zei Robin, Moeten we dan ook vissen?” “- Nee hoor, als je maar betaalt.”
Zogezegd zo gedaan. Wij met een Bulgaarsbarrel naar de haven. Nu ging het gebeuren: Wij die de boot op, zitten, de kapitein start de oude diesel, vaart 50 meter en stopt de motor. “Here we go fishing!”.
Ik en robin kijken mekaar aan. Maarja, wat wil je voor 20 euries. Hengel wordt voor je uitgegooid, dus wij hoefden alleen op te halen. De vis eraf halen doen ze ook nog voor je. Nouja ‘vis’? Een soort sardientjes van een centimeter of twaalf. Na afloop mochten we de vangst nog opeten, maar zelfs mijn kat zou het nog afgeslagen hebben. Een rus en zijn vrouw niet, die namen nog wat mee voor thuis.

Al met al, veel gevlogen , veel gepokerd en weinig verdiend.
Maar het was wel weer gezellig!

Groeten,

Yves