De WSOP 2011 van Marcel Vonk (4): de eindbalans

Het zit erop! Na een maand in Las Vegas vertrek ik morgenochtend weer naar het goede oude Nederland. Helaas niet met enorme successen op zak: in de acht WSOP-toernooien die ik speelde, wist ik geen enkele cash binnen te slepen. Zelfs mijn Main Event zat er door een ongelukkige trips-tegen-trips-hand al voor het bereiken van dag 2 op.

Het kan natuurlijk ook niet elk jaar feest zijn. Zoals ik in mijn inleidende stukje van een maand geleden al schreef: de variantie in het toernooipoker is groot en een serie van acht toernooien zonder cash is nu niet direct wereldschokkend nieuws. Bovendien wordt het leed aardig verzacht door mijn resultaten in de niet-WSOP-toernooien. In de acht andere toernooien die ik deze maand speelde, wist ik maar liefst zesmaal het geld te halen. Vooraf had ik zonder meer getekend voor zes cashes in zestien toernooien, maar ik had de goede resultaten misschien iets meer moeten spreiden…

Opvallend deze WSOP: ten eerste natuurlijk de onverwacht grote deelnemersaantallen. Veel mensen hadden verwacht dat Black Friday, het sluiten van een aantal pokerwebsites voor Amerikaanse klanten door de FBI, een grote impact zou hebben op het aantal WSOP-deelnemers. Daarvan bleek nauwelijks sprake: vrijwel elk toernooi had een deelnemersaantal dat vergelijkbaar was met dat van vorig jaar. Toch denk ik dat we niet te vroeg moeten juichen. Ik heb veel Amerikaanse voormalige online-spelers horen zeggen dat ze deze WSOP in elk geval nog wilden spelen, voor ze zich op hun toekomst gingen bezinnen. Ik denk dus dat de effecten van Black Friday, als die er zijn, pas volgend jaar echt duidelijk zullen worden.

Qua speeltrends valt het me op dat het live-poker grofweg een jaar achterloopt bij het online-poker. Vorig jaar was de standaardraise in de eerste vier of vijf levels van een WSOP-toernooi, zeker bij de doorgewinterde live-spelers, nog vrijwel altijd zo’n 3BB. Online maakte toen al vrijwel iedereen het preflop zo’n 2,5BB. Dit jaar viel het me op dat zelfs de stereotiepe “oude mannetjes” al bijna allemaal vanaf level 1 of 2 een standaardraise van 2,5BB hebben. Online zien we intussen de minraise ook vroeg in de toernooien steeds populairder worden, dus mijn voorspelling is dat we die in 2012 ook vroeg in de WSOP-toernooien meer zullen gaan zien. Vraag overigens niemand waarom ze voor een bepaalde standaardraise kiezen – ik schat dat hooguit 10% van de spelers daadwerkelijk daarover heeft nagedacht, en dat de andere 90% gewoon de mode volgt.

Naast die kleine veranderingen volgde deze hele World Series eigenlijk het vertrouwde patroon. En waarom ook niet? De WSOP is elk jaar weer een succesvol mega-event waar duizenden spelers naar uitkijken. Veel hoeft er dus niet veranderd te worden. Nou goed, als ik dan toch iets moet noemen: de rare vergelijking “startstack = driemaal buyin” mag wat mij betreft wel eens worden afgeschaft. Het is nogal bizar om de spelers in het $50.000 Players Championship met 150.000 toernooichips (en dus ook vreemde hoge blinds) te laten beginnen. Wat erger is: het maakt het bijna onmogelijk om zowel voor de $1500- als $1000-toernooien een goede structuur aan te bieden. Een structuur die begint met 25/25, 25/50, 50/100 en 75/150 is prima als je een startstack van 4500 chips hebt, maar met 3000 chips heb je na twee uur folden (of een paar handen verliezen) nog maar twintig tot vijfentwintig big blinds over, en ben je dus al bijna in shove-or-foldmodus. Veel mensen komen juist voor hun ene jaarlijkse $1000-toernooi speciaal naar de WSOP, en je mag die mensen wat mij betreft wel wat meer spel voor hun geld aanbieden. Ik heb er geen enkel bezwaar tegen om in zowel de $1000- als $1500-toernooien met 5000 chips te starten. Door het grotere prijzengeld krijgen de $1500-spelers vanzelf meer “waar voor hun geld”. En als de rake het probleem is (wat ik me nauwelijks kan voorstellen), maak die dan gewoon voor beide buyins gelijk.

Nu ik toch oud-Hollands aan het klagen ben: zullen we als internationale pokergemeenschap met elkaar afspreken dat we niet meer steeds dezelfde afgezaagde grappige opmerkingen aan tafel maken? Hieronder een overzichtje van de vijf meest gehoorde “pokergrappen” van de afgelopen maand:

Op 5: Aan het begin van een toernooi, of bij een all-in: I would wish you good luck, but I wouldn’t mean it!

Op 4: Als er een nieuwe speler aan de tafel komt: That’s a bad seat – the guy before you just busted!

Op 3: Als de dealer per ongeluk een koning laat zien: Hm, I guess I’ll fold my pocket kings now!

Op 2: Als er in een toernooi naar de small blind toe gefold wordt, tegen de big blind: Do you want to chop?

Op 1: Als een speler na het winnen van een pot vergeet zijn kaarten terug te geven: They’re so good – can’t I keep them?

Elk van deze opmerkingen heb ik in dertig dagen spelen vele malen gehoord – ik kan me dus nauwelijks voorstellen hoe het voor de dag-in-dag-uitspelers moet zijn om wéér naar dezelfde opmerking te moeten luisteren, en wéér vriendelijk te moeten glimlachen alsof het de eerste keer is. Wilt u dus alstublieft beloven deze grappen nooit meer te maken?

Goed, laat ik niet de indruk wekken dat ik na acht slechte toernooiuitslagen alleen nog maar kan klagen. Ik heb een geweldige maand in Las Vegas achter de rug – voor iemand als ik, die een normale (nouja…) baan heeft, en dus alleen ’s avonds en in de weekenden speelt, is het natuurlijk heerlijk om een maand lang volledig op het spel gefocust te kunnen zijn. Voeg daarbij een enorm aantal ontmoetingen met vrienden – Nederlands en buitenlands, oud en nieuw – en u zult begrijpen dat ik een mooie maand achter de rug heb. En hoewel ik uitkijk naar lucht die niet uit een airconditioner komt, licht dat niet van een neonlamp komt, en maaltijden die normale proporties hebben, heb ik toch stiekem ook al weer  heel veel zin in mijn volgende grote toernooi – waarschijnlijk de Unibet Open in Dublin, eind augustus – en natuurlijk in de WSOP in 2012!