Vijf weken lang kijkt PokerCity’s voormalige boegbeeld nog één keer naar de huidige staat van het Nederlandse poker. Aan de orde komen persoonlijke zaken over een nieuw leven als recreatief pokerspeler (is dat eigenlijk wel leuk?), maar ook wat er door de jaren heen is veranderd voor professionele spelers – of waar spelers zelf misschien steken hebben laten vallen. Vandaag de derde van vijf columns van de hand van Rolf Slotboom.
Steeds moeilijker winnen
Ik werd professioneel pokerspeler in 1998, en stopte als prof in 2011. Het waren jaren waarin ik heb mogen genieten van succes, van een goed inkomen en van wat ik zag als de fijnste baan van de wereld. Door alle vrijheid die ik had en door mijn liefde voor het spel heeft poker geen dag als een baan gevoeld!
Ik begon als prof in een tijd dat poker nog maar klein was. In Nederland was dit letterlijk één tafel (soms twee, zelden drie), in het buitenland wel iets meer maar nog verre van de pokerhype die nog zou volgen. De eerste jaren vond ik lang niet gemakkelijk. Niet in de laatste plaats vanwege het grote risico dat ik nam: professioneel speler worden in Nederland op een moment dat er maar op één plek werd gespeeld, het HC Amsterdam, met maar weinig vaste spelers. Omdat poker destijds voor het casino het minst rendabele onderdeel van hun complete spelaanbod vormde, bleef iedere dag het risico bestaan dat het HC een streep zou halen door mijn baan, en dat al mijn investeringen derhalve voor niets zouden zijn. Want ook op mijn ‘andere’ locatie, het Concord Card Casino in Wenen was het aanbod van poker verre van vanzelfsprekend, simpelweg door de – overigens, in Oostenrijk tot op de dag van vandaag aanhoudende – onzekerheid over de legale status ervan.
Wat destijds wel veel beter was dan nu: de rake was gewoonlijk lager. Zeker bij toernooien. Ik weet nog hoeveel woede er ooit was toen de fee voor een 1000 gulden toernooi werd opgetrokken naar 50. Een 1000+50 gulden toernooi dus – kom daar tegenwoordig maar eens om! Slechts 5% bovenop de buy-in dus, altijd inclusief een heerlijk diner, en geen verborgen kosten. Vergelijk dit met tegenwoordig: vrijwel altijd 10% fee, daarbovenop nog 3 tot 5% extra uit de pot, eten gewoonlijk zelf betalen. De cumulatieve effecten voor frequente spelers zijn enorm. Het verschilt nogal wat of je kosten van spelen op structurele basis 5% zijn, 10%, of zelfs nog meer dan dat!
Maar daar komt nog iets bij. Waar vroeger wereldwijd altijd rebuytoernooien werden gespeeld zonder extra fee, zijn tegenwoordig re-entrytoernooien mét extra fee de standaard geworden. Een €300+30 re-entry in Holland Casino heeft niet alleen 10% fee, en 4% extra weggehaald uit de pot, maar ook nog eens €30 extra kosten voor iedere keer dat je je opnieuw inkoopt. En zo wordt voor een toernooi dat vaak maar €5000 heeft voor een eerste prijs (en soms zelfs nog minder) een speler geconfronteerd met kosten die al snel boven de €100 per toernooi komen. Hier is vrijwel niet tegenop te spelen op de lange termijn, dit kunnen alleen nog de echte toppers. En zelfs voor hen is dit alsnog met een stuk minder edge dan in de tijd zonder re-entry’s of extra geld weg uit de pot.
Tot op de dag van vandaag verbaas ik mij over de passiviteit van regulars waar het gaat om kostenverhogingen. Toen ik nog iedere dag speelde, stond ik altijd vooraan om met een groep te strijden hiertegen, en het casino onder druk te zetten vanwege vermeende inhaligheid of het niet houden aan haar wettelijke taak. Immers, als iets maar een tientje extra zou kosten per dag lijkt dit niet veel, maar voor een prof is dit al snel €3000 per jaar. En genoemde kostenverhogingen zijn gewoonlijk heel wat meer dan een tientje per dag. Spelers zouden en masse re-entry toernooien moeten boycotten omdat het niets meer is dan een ongekende (ja misschien zelfs wel schaamteloze) kostenverhoging ten opzichte van de rebuytoernooien van vroeger. Maar dit gebeurt niet. Integendeel zelfs: spelers leggen zonder blikken of blozen steeds weer een nieuwe fee op tafel, zonder zich af te vragen of het spel op deze wijze nog wel rendabel is.
De edge van winnende of licht-winnende spelers staat verder onder druk omdat in tegenstelling tot in ‘mijn’ tijd er nu een iets hoger percentage van deze winnende of licht-winnende spelers is. In mijn tijd was de ervarings- en kennisvoorsprong van de winnende speler op de recreatieve speler een stuk groter dan nu. Meer edge dus in het spel zelf voor de profs, en daarbij lagere kosten dan nu.
Zowel live als online is het voor vrijwel alle spelers, de echte toppers mogelijk uitgezonderd, steeds moeilijker winnen. Zo’n tien jaar terug shortstackte en multitafelde ik online de $25-50 PLO games en harkte serieus geld binnen; een paar jaar later zaten veel voormalig winnende profs zoals ik te pieren op $2-4 of zelfs nog lager. Sites hebben in de loop der jaren de rake stevig verhoogd, en voorwaarden voor frequente spelers verschraald. Allemaal met hetzelfde doel: de winnende spelers weren!
In de jaren na de pokerhype (zeg, vanaf Moneymaker tot pakweg 2011) kon letterlijk iedereen met enig gezond verstand dik winnen. Maar die tijd is niet meer.
Het maakt het des te knapper van de spelers die in de huidige tijd nog wél structureel winnen, en die in staat zijn eenzelfde soort inkomen te verdienen dat gedurende de pokerhype voor veel meer spelers was weggelegd. Respect dus voor deze topspelers – omdat zij hun geld moeten verdienen in omstandigheden die de laatste jaren bepaald niet zijn verbeterd.
Goed stuk Rolf. Daar heb ik het nog vaak
Genoeg over dat de rebuy is vervangen door re entry puur om zo meer fee te pakken op de spelers. Neem de 200 re entry van Venlo als voorbeeld. 1079 entries resulteert in een bedrag van 21580 euro aan alleen al fee!!
Daarnaast pakken ze 5 % van de totale pot wat ook nog een slordige 10k van de pot is.
Al met al bijelkaar een groot bedrag op zo een lage buy in.
ze mogen best verdienen en dat moeten ze ook uiteraard.
Maar het moet ook nog zo aantrekkelijk mogelijk voor de spelers zijn en blijven?
Yep, helemaal juist Indoflava. De balans moet wel in orde blijven – althans sprekend vanuit het perspectief van pokerspelers. Vanuit het perspectief van casino’s is het niet vreemd om te denken ‘wel als spelers zo’n hoge fee toch zonder morren betalen, waarom zouden we het dan goedkoper aanbieden’.
Wat een wonderlijke reactie, Amsterdam:
“Uhm… je vergeet dat alle onafhankelijke pro dealers freelancers zijn.”
–> a. Hoezo is het freelance zijn van onafhankelijke dealers volgens jou relevant? Zou bij dealers in loondienst de rake/fee juist lager of hoger mogen zijn, volgens jou? b. Hoezo verschilt dit van vroeger? En c. Zou ik dit echt vergeten? (Immers, ik ben zelf jaren dealer geweest, zowel in loondienst als freelance)
“Ik betaal liever wat meer voor een pro organisatie dan dat er een allround ambtenaar van het hc aan me tafel zit te dealen.”
–> Mooi dat jij dat liever doet. Maar doet een profspeler dit ook? En, misschien belangrijker: wat een vreemd vergelijk tussen een pro organisatie en het HC? Immers, is HC in Nederland niet de enige aanbieder? Dus, welke pro organisatie in Nederland bedoel je eigenlijk? (En, als je met iets buitenlands zou komen, dan komen daar weer aanvullende reiskosten bij dus alleen maar meer kostendruk – niet echt iets waar profspelers op zitten te wachten.) Overigens, de vergelijkingen in het stuk waren van HC toen en HC nu, dus waarom jij het hebt over een pro organisatie ontgaat me.
Dus liever wat meer fee, dan terug in de tijd.
–> Fijn dat jij dit vindt – is een prima uitgangspunt. Ik speelde overigens al in 1998 in hetzelfde HC als nu, toen de fees dus procentueel veel lager waren – maar de kwaliteit van de dealers of organisatie was destijds zeker niet veel minder. Als er al kwaliteitsverschil zou zijn tussen toen en nu, niet per se iets wat de significant hogere fees zou rechtvaardigen.
Daarnaast vergeet je ook de inflatie correctie.
–> Waarom zou ik die vergeten? Immers, ik praat over (hogere) percentages van het prijzengeld, niet over absolute bedragen in relatie tot vroeger. Inflatiecorrectie speelt alleen bij absolute bedragen, niet bij percentages.
En voor de klagende pro spelers….doe je huiswerk.. .en anders zoek een baan….go recreanten!!!
–> Kosten van spelen, fees of rake zijn voor jou niet zo belangrijk, dat maak je goed duidelijk. Wel, dan kun je je gelukkig prijzen, want of je speelt zo weinig dat het je de hogere tarieven nauwelijks merkt, of je bent zo goed dat je op lange termijn toch wel wint, of je hebt zo veel geld dat je je met gemak deze hoge fees kunt veroorloven. In alle gevallen: Good for you! En inderdaad: niets mis met recreatieve spelers.
Ik zal nog een wonderlijk antwoord geven..maar samenvattend zal de conclusie zijn dat de wereld groter is dan waarin je leeft…
@Amsterdam: Als jouw input serieus is en je niet slechts wat oneliners/loze kreten roept (waar het wel de schijn van heeft), is het verstandig dat je niet samenvat maar gewoon uitlegt wat je eigenlijk bedoelt, en ook antwoordt op de gestelde vragen. Best mogelijk dat je gelijk hebt, en dat jouw visie beter is!
Ik ben van mening dat HC serieus positieve stappen heeft gezet als het gaat om toernooiaanbod. Er zijn tijdens de series veel meer betaalbare toernooi gekomen die wél een 2-daagse of 3-daagse topstructuur hebben. En die goede structuur is weer een voordeel voor spelers met een edge. Wat ik inderdaad wel storend vindt is dat bijna alles re-entry is tegenwoordig. Voor mij is een freeze-out het soort poker zoals het hoort. Dus dat stoort me wel….. en het lijkt er niet op dat dit ooit teruggedraaid gaat worden. Dat in bounty toernooien soms re-entries zijn toegestaan is helemaal een farce.
Overigens kun je tegenwoordig nog makkelijk winstgevend spelen…. want er zijn genoeg pokersites waar het niveau echt tientallen keren lager ligt dan op Pokerstars…. maar toch zijn veel spelers eigenwijs en spelen ze liever -EV op Pokerstars dan +EV op een site waar ze wél een kleine edge hebben.
Prima column iig en al met al vind ik dat HC stappen heeft gezet in de juiste richting, maar….. (een duidelijke maar) wél echt moet blijven luisteren naar de spelers, en tegelijkertijd moeten spelers idd vaker hund mond opendoen ipv enkel klagen op internet.
Top post, Don Roberto. Goed dat je ook benoemt de soms betere structuren bij de Series, 2- en 3 daagse toernooien met betaalbare buy-in. Daar heeft men zeker punten gescoord bij de pokeraars! (En: dat was er vroeger niet. Goedkopere toernooien hadden altijd een slechtere structuur, m.n. in de eindfase)
Freelancers of externe dealer teams:
Presteren constanter, volgende de hand en actie van alle spelers.
Bieden meer service en hulp, corrigeren waar nodig op een professionele manier
Zijn op de hoogte van alle ins en outs van alle speltypes.
Ze hebben geen vooroordelen, behandelen iedereen hetzelfde.
Doen niet aan vriendjespolitiek.
Meer geduld bij lastige spots.
Houden de snelheid erin & minder deal fouten & meer handen per uur.
Samengevat voor een professional betaal ik met alle liefde heel veel meer, ben ook superblij dat ze er zijn bij grote toernooien.
Verschil vanuit vroeger, zie alle bovenstaande punten
De pro-spelers zijn er te weinig van om op te focussen, als organisatie ga je liever voor de grote massa en dus de recreanten. Maar dan haal ik de basis van je verhaal onderuit, dan zou je kopje moeten zijn. Recreanten kom in opstand, maar die doen dat niet geen goed alternatief is in de buurt. Hier raak je weer de monopolie positie van HC en dat gaat nog jaren duren voordat dit veranderd.
Pro-organisaties zoals WPT, WSOP en de dealers teams die de HC extern binnenhaalt voor de grote toernooien. Deze had HC vroeger niet en nu wel, dus zeker wel relevant als vergelijking.
Ook hier betaal ik met alle liefde meer, of een pro speler hier blij van moet worden. I really don’t care, zij zorgen niet voor een pokerboom, grote opkomsten en hoge payouts.
Kwaliteitsverschil, zie hierboven verklaard.
Inflatiecorrectie is altijd in percentages, nooit in absolute bedragen.
Samengevat:
Kosten, maakt voor mij zeker wel uit als het maar goed besteed word. Maar er als je het als pokerpro echt een issue vind zijn er genoeg alternatieven met sites met minder hoge guarantees en underground games.
Remember, recreanten zijn spelers met andere verplichtingen en dus minder tijd voor het spelletje waarvan we allemaal van houden maar ze zijn net zo professional en gewenst als ieder ander.
Holland Casino kijkt gelukkig meer naar wat de recreanten tegenwoordig willen en het is daardoor dus beter winnend te spelen door lagere buyins, betere structuren en grotere velden.
GG Recreanten
Goede reactie, Amsterdam! Zie nu ook beter vanuit welk perspectief jij schrijft. Als ik het goed lees, meer vanuit de aanbieder, en dan vooral ook vanuit de niet-HC aanbieder. Vanuit die aanbieder bezien zijn de belangen van profspelers vaak minder relevant dan die van de recreatieve speler. (Hoewel profs en regulars door hun volume zeker van waarde zijn.) Maar ondanks dat ikzelf een profspeler ben geweest, snap ik zeker dat vanuit een aanbieder gezien er ook andere belangen zijn die van evenveel of misschien wel meer waarde zijn.
Ook goed wat jij benoemt de combinatie van lagere buy-ins, betere structuren en grotere velden. Dat is goed voor zowel de recreatieve speler als voor de profspeler. Wel is ook hier weer van belang dat een casino niet te veel uit de prijzenpot weg haalt. Linksom of rechtsom is dit altijd geld wat verdwijnt uit de pokereconomie. Hoewel dit bij grote velden i.c.m lagere buy-ins minder opvalt dan bij kleine, is ook hier een vinger aan de pols richting organisatie belangrijk, want een toernooi dat 95% van het prijzengeld uitkeert is voor spelers waardevoller dan een toernooi dat pakweg 86% uitkeert. Structureel lagere uitbetalingspercentages zorgen op termijn voor roofbouw op de spelers. Maar je hebt zeker gelijk dat in de events zoals genoemd, en zeker voor recreanten die niet van het spel hoeven te leven, een paar procent meer of minder helemaal niet zo veel uitmaakt. Het door mij genoemde cumulatieve effect is vooral voelbaar bij profs en regulars, groepen waar ik affiniteit mee heb omdat ik hier zelf toe heb behoord, maar waarvan ik heel goed snap dat vanuit de big picture gezien zij (en dan vooral de profs) niet per se de belangrijkste groepen zijn.