De Verhalen van Kale – La gente esta muy loca (1)

Er biggelt bijna een traan over Koens wang. Ik kan een glimlach ook niet onderdrukken. Bij de blinds 25/50 speelt het volgende tafereel zich af: Raise naar 600. Reraise naar 3500. Call. Flop K73 rainbow. Bet 5000. Raise 15.000. Fold. Trots Kings op tafel rammen. Venga roepen. Vamos schreeuwen. Puta di madre gillen. Het is duidelijk, we zijn weer in Spanje.

Inderdaad Johnny, muy loca.

Afgelopen weekend was er een 500 euro toernooitje in Castellón, een relatief hip kustplaatsje onder de rook van Valencia. Met het huidige belastingklimaat niet rendabel te spelen, maar wanneer Everest Poker haar sticker erop plakt weet je dat het een kwestie van tijd is voordat Steven van Zadelhoff je naar de online qualifiers lokt met zijn befaamde “omg come play and bust me at Everest Poker hhihihi loooooooool lots of dead money and overlay wiiiihahahaha :)”. Zo gezegd, zo gedaan. Drie flipjes winnen, een keertje iemand cooleren en voor je het weet zit in het vliegtuig naar Alicante.

Geflankeerd door de legendarische Koen de Bakker (type ‘Wij van Everest Poker adviseren Everest Poker’) en die pure gek, de P. (type ‘Aardig Geinig’) bevonden wij ons tussen allemaal babyboomers die gingen overwinteren in Benidorm. De vlucht was ouwe jongens krentenbrood. Koen was wat aan het regelen voor zijn volgende hippe fotoshoot in dito blad (heeft u ooit van LOUDER gehoord? ik ook niet), de P. was zoals altijd veels te luidruchtig en ik ging er heads-up tegen Vanessa Rousso op de gelijknamige app snoeihard af.

Na de vlucht moesten we nog een aardig ritje met de auto maken, waarna we om half 12 eindelijk Castellón binnen reden. De lokale middenstand werd nog even aan het werk gezet, waardoor we de dag met wat heerlijke jamónnetjes, inktvisknallertjes en een paar cañas konden besluiten. Naar goed Spaans mañana-gebruik begon het toernooi de dag erop pas om 17:00, wat helemaal in onze ‘rustig aan, net wakker’ mentaliteit paste.

Dia uno
Een mannetje of honderd hadden allemaal de eurootjes neergeteld om deze Summer Deep Stack Castellón te spelen. En deepstack it was, in eerste instantie dan. Met een beginstapel van 500bb en levels van een uur viel er weinig te klagen, alhoewel de organisatie er stiekem levels uitgehaald had om een en ander te compenseren. Koen en ik hadden dezelfde tafel geloot en we zagen dat de gemiddelde leeftijd op zijn zachtst gezegd ‘rijp’ was. Nice. Met zo’n tafel vliegt in de eerste levels vaak de meest bizarre shit om je oren. Het voorbeeld in de introductie is dan ook geen uitzondering. Zo raisete Koen op een bord AKQJT met drie klavers een riverbet van 600 naar 2000, met nog een derde speler daarachter. Beide spelers callden, Koen showde uiteraard een flush en de locals smeten boos hun niet-relevante kaarten op tafel omdat hun straat gekraakt was… ofzo? De gedachtekronkels van de amigo’s en amiga’s laten zich soms lastig raden.
 
Traditiegetrouw spew ik altijd een hoop weg in de beginfase. Ook nu had ik reeds 10k van mijn beginstack weggepist wanneer ik KK in de big blind ontving. Koen opende early naar 300, een Spanjaard maakte in middenpositie 800 en ik maakte er 2600 van. Lekker ongebalanceerd 4-betten uit de blinds, Spaanse gekkies spelen immers toch wel aan en gaan met minder broke. Koen had echter ook kings en maakte, beseffende dat mijn range daar wel heel erg gepolariseerd was, uiteindelijk een zeer prudente fold. De Spanjaard dacht daar uiteraard anders over en speelde wel aan. Flop kwam 9 hoog met een flushdraw. Ik check-raisete hem all-in en stond na zijn fold weer op de beginstack.

Publiekslieveling P. was ondertussen al bijna broke nadat hij KQ in KK smeet op een QQxKx bord (“had bijna de river geflat hè, DonKaal!”). Daarna nam hij zich voor “elke hand te gaan bluffen” en hield woord. Na twee limpers minraisete hij 98s in de small blind en minbette hij op de flop negen hoog in drie man. Iedereen callde een straatje, waarna de P. op de turn dubbel pot zette en iedereen foldde. “Dat leer je niet bij Cardrunners vriend.” Het toernooi eindigde even later wel voor hem toen tien hoog de showdown niet wist te winnen.

Territoriumdrift
Zelf deed ik het na mijn standaard ‘spew helft weg, dubbel met kings’ start rustig aan, tot er een momentje ‘kon ’t niet laten’ voorbij kwam. In het level 200/400 limpten er pardoes vijf man wanneer ik in de small blind 99 vond. Ik raisete ‘m naar een bescheiden 4200 en kreeg ineens actie van mijn linkerbuurman. Deze big blind, onze vriend met kings uit de introductie, raisete na lang tanken naar 8300 en brieste wat Spaans alfamannetjesgedrag mijn kant op. Alsof hij net over zijn kaarten heen gepist had om duidelijk te maken wat zijn territorium was. Hij was niet zo van die puta hollandaise gediend, zoveel was duidelijk.

Gecombineerd met zijn eerdere acties van groot en snel raisen als hij een goeie hand had werden mijn negens een gevalletje  ‘moet er maar in he?’. Ik 4-bette naar 18.600 met nog 8k achter. Live gekkies willen je soms nog wel eens puur op azen zetten, dus een keertje proberen maar. Onze vriend was er echter niet van onder de indruk en smeet zijn AJo erin. “Lekker Kale”, hoor ik mezelf denken, “zit je in een veld waar je een vrij grote edge hebt en speel je weer een 120bb pot met 99 preflop all-in.” De railers vonden het in ieder geval allemaal heel spannend, want ze kwamen in groten getale aanrennen. De beste man was blijkbaar een lokale held, maar kon die status rap inleveren nadat de negens keurig bleven staan. Vamos.

Afsluiter
De rest van de dag schommelde mijn stack zo’n beetje rond de 50k. Uiteindelijk eindigde ik de dag op 46.5k, iets boven Koen (yeh) en iets onder average (meh). Met de andere groep aanwezige Nederlanders besloten we lekker wat pilsjes te gaan drinken. Deze groep is hoofdzakelijk actief op Nederpoker. Wellicht kent u het wel, dat forum met meer Guest Pro’s dan actieve posters zijn en waar HansydeKing en consorten enkel op de nieuwste Klein Entink reaguren als de tetten van Negreanu’s latest catch in beeld komen. Ohw, en ze winnen altijd de forumbattle. Dat dan weer wel.

Niet alleen waren het lachen kerels, maar ze bleken ook nog eens een aardig potje te kunnen kaarten. Vier van hen zaten samen met Koen en ik bij de laatste 46 van het toernooi. Ik vertelde de Nederpoker-boys dat wij Hollanders vaak de eerste dag zo doorkomen, maar het dan de tweede dag en masse opblazen.

Profetische woorden? Dát lees je in deel twee 😉

– KaleGozer –