In onze vaste rubriek ‘Under The Gun’ komen PokerCity forumleden aan het woord over hun pokerervaringen maar vooral ook over hun leven buiten poker. In deze editie het verhaal achter de screenname van ‘Suitkees’, een échte pokerliefhebber die bovendien een bekend gezicht is in het Holland Casino circuit.
Forumnickname: Suitkees (Kees, it’s like suitcase, but without the suit)
Echte naam: Kees Aerts
Leeftijd: 62 jaar
Woonplaats: Lelystad
Kees Aerts is naast PokerCity forumlid ook een bekend gezicht in de Nederlandse pokerscene. Hij speelt bijna alle toernooiseries en behaalde ook al elf keer een finaletafel. Met name in Limburg is Kees succesvol gebleken; in Venlo won hij een 330 freeze-out en in de laatste vijf Main Events werd hij achtereenvolgens vijfde, tiende, tweede, vijfde en vijfde. In Valkenburg cashte hij vijf keer. Daarnaast is Kees regelmatig gastcommentator bij onze live stream, waardoor hij de titel ‘Vriend van PokerCity’ verdiend heeft. Wat veel pokerspelers niet weten is dat Kees elektronische muziek maakt en van oorsprong IT-er is.
Laten we beginnen met poker. Jij bent wel echt een liefhebber he? Hoe ben je ooit met pokeren begonnen?
Wij pokerden vroeger iedere vrijdag met een groepje van het werk. Ik was toen een jaar of twintig. We speelden toen nog wel Five-Card poker, niemand speelde Hold’em. Ik denk dat het bovendien iets is waar je mee opgroeit, kaarten. Ik kom uit Amsterdam en in die regio deden we Pandoeren. Ik weet de regels niet eens meer zo goed, heel weinig mensen kennen het nog. Er staat me iets bij van een harten zes. Maar goed, we deden ook veel Klaverjassen. Met mijn ouders en mijn opa en oma. Ik was toen nog te jong om voor geld te spelen, maar soms mocht ik dan op de plaats van mijn vader zitten. En als ik dan iets won, het ging om centen, dan mocht ik dat houden. Als je verloor maakte dat niet uit.
Later op school waren er allerlei spelletjes. Het eerste wat ik voor geld speelde was Zwikken. Dat ging aanvankelijk om dubbeltjes, maar zoiets kan gigantisch uit de hand lopen natuurlijk. Later gingen we Kraken, een variant van Klaverjassen. Als je iemand ‘beet’ speelde, leverde dat geld op. Schoppen telde dubbel en elk kruis was een bepaald bedrag. In mijn studententijd zaten we ook regelmatig te kaarten in een leeg leslokaal.
Kees (links) aan het pokeren met vrienden in 1972.
Ik ben altijd een spelletjesliefhebber geweest. We deden ook tafelvoetbal waarbij de verliezer de drank moest betalen. Hetzelfde verhaal met flipperen. Er is altijd wel íets geweest. Ten tijde van de pokerboom, zeg maar een jaar of acht geleden, ben ik Texas Hold’em gaan spelen. Een van de eerste dingen die ik speelde was zo’n one table sit and go in Holland Casino Utrecht. De buy-in was €10, zónder fee. Ik speelde samen met mijn zoon, ik werd eerste en mijn zoon werd tweede. Dat was prachtig natuurlijk. Sindsdien speelde ik regelmatig in Utrecht. Als ik er nu op terugkijk was mijn niveau toen echt dramatisch, maar ik ben iemand die beter wil worden. Ik ben allerlei boeken gaan lezen, maar je komt er ook wel achter dat je niet alles uit een boek kunt leren. Op een gegeven moment ken je de regels en wat basisprincipes, maar waar ik vooral mee worstelde was mijn mindset. Als je verliest is pokeren namelijk helemaal niet zo leuk.
Sprak je over dat soort dingen dan ook met andere spelers?
Ik kwam Rolf Slotboom in die tijd overal waar ik speelde tegen. Op een gegeven moment ben ik op hem afgestapt en heb ik hem wat vragen gesteld. Als je bijvoorbeeld een toernooi speelt en allemaal slechte kaarten krijgt, hoe ga je daar mee om? Rolf vertelde me dat hij zichzelf had aangeleerd om plezier uit andere dingen te halen. Veel om je heen kijken en praten met andere spelers. Maar ik vind het eerlijk gezegd nog steeds een van de moeilijkste dingen hoor. Ik ben een liefhebber, ik wíl spelen. De middenfase van een toernooi vind ik daarom ook het leukste, dan kún je veel meer.
Maar waarom speel je dan toernooien en niet gewoon alleen maar cashgames?
Tsja, ik vind mezelf eigenlijk ook een betere cashspeler. Maar uiteindelijk is het wel prachtig dat als je een toernooi wint, je zóveel spelers verslagen hebt. Daarom wil ik ook wínnen, als ik vijfde word vind ik het moeilijk om tevreden te zijn. Uiteindelijk moet je vooral gewoon kritisch zijn naar jezelf en je afvragen of je fouten hebt gemaakt. Ik kan nog steeds heel kwaad worden op mezelf als ik het gevoel heb dat ik het beter had kunnen doen. Ik wil zo goed mogelijk spelen.
Hoe ben je op ons forum terecht gekomen?
Tijdens een HC toernooi ontmoette ik Jos ‘Ninjajos’ van Rhijn. Ontzettend aardige gozer, had ik leuk contact mee. Hij nodigde me uit voor een forumtoernooi (foto links) in café De Schutter Amsterdam. Dat was echt fantastisch, zo ontzettend leuk. Ik weet ook niet hoe ze het geregeld hadden maar er waren allerlei promintenten zoals Ruben van der Meer, Horence Cohen en Frank Lammers. Nicky Roeg en Pieter de Korver deden ook mee weet ik nog. Ik vond het echt super.
Nu zien we je regelmatig bij de Series in Holland Casino. Samen met je vrouw Jaska. Klopt. Zeker als er iets te doen is in Venlo of Valkenburg boeken we een hotelletje en maken er een vakantie van. Soms speelt ze zelf ook mee, vorig jaar werd ze zelfs tweede in een €330 event.
Ik hoorde dat je in Valkenburg ook altijd in de stoeltjeslift gaat?
Haha, ja. Dat is een traditie geworden. Beneden maken ze zo’n foto en die koop ik altijd. We zijn er nu zo’n twintig keer in geweest en de foto’s hangen bij mijn zoon op het toilet, is wel mooi want je ziet ons steeds ouder worden.
Hoe lang zijn jullie getrouwd?
Vorige week waren we veertig jaar getrouwd.
Zo! Dat is niet mis.
Ik begrijp het zelf soms niet. Opa’s en oma’s zijn veertig jaar getrouwd en nu ben ik het ineens zelf? Ik vind dat zo raar. We zijn vroeg getrouwd omdat we kinderen wilden hebben. In die tijd nam je geen kinderen als je niet getrouwd was. En ondanks dat we echte hippies waren en eigenlijk niet veel om trouwen gaven zijn we toch maar getrouwd.
Hippies ja?
Ja, wat dacht je! Ik ben geboren in 1952, toen ik zeventien was had je Woodstock en alles er omheen. Ik beschouw mezelf echt als een oude hippie. Ik was op mijn vijftiende helemaal idolaat van Jimi Hendrix en die trad op bij het Monterey Pop Festival in Californië. Daar was ik zo graag bij geweest, maar Amerika was toen nog iets onbereikbaars. In 2006 was ik samen met mijn vrouw in Monterey. Ik ben op zoek gegaan naar de plaats waar dat festival was en uiteindelijk ben ik zelfs op het podium geklommen waar destijds Jimi Hendrix ook op stond. Ik heb gestaan waar Jimi Hendrix in 1967 stond!
Ja. Een jaar nadat we zijn getrouwd werd mijn dochter geboren. Zij is nu dus 38 en mijn zoon is 34. Wij wilden eigenlijk vroeg kinderen juist zodat we nog veel dingen samen konden doen als onze kinderen het huis uit zouden zijn. Maar we stonden er op dat moment niet bij stil dat na kinderen, ook nog kleinkinderen komen! Ik heb inmiddels vier kleinkinderen en er komt nog een vijfde aan.
En komen die kleinkinderen vaak over de vloer?
Ja absoluut. Op woensdag past mijn vrouw altijd op twee kids en woensdagavond eet sowieso het hele zooitje hier. Mijn dochter woont hier een paar honderd meter vandaan dus die kinderen komen ook regelmatig tussen de middag langs enzo. Ik zie mijn kleinkinderen zeker drie, vier keer in de week.
Je bent programmeur, systeemontwerper, -beheerder en -analist. Hoe ben je in de IT beland?
Ik heb echt allerlei baantjes gehad maar ik werkte op een gegeven moment bij een incassobureau waar geautomatiseerd werd. Ik zag die programmeurs bezig en dat vond ik razend interessant. Zij werkten vaak pas na vijf uur dus bleef ik rondhangen om te kijken wat ze aan het doen waren. Ik stelde ze allerlei vragen en na een half jaar heb ik gevraagd of ik niet bij hen kon komen werken. Een gebrek aan interesse konden ze me niet verwijten dus hebben ze me een kans gegeven.
Maar dan hebben we het over tig jaar terug? Wat voor computers waren er toen?
Toen ik ermee begon had je alleen grote mainframes. Ik werkte met de eerste zogeheten ‘Mini computers’ van MAI. Maar zo mini waren die niet, denk maar aan een grote ijskast. Aan de voorkant zat een glazen deur en daarachter de harde schijven en hele mikmak. Een harde schijf had toen een opslagcapaciteit van 4 MB. Daar had je er dan twee van in zo’n computer, dus met 8 MB moest het je het doen. Daaraan hingen dan hele grote kabels met schermen er aan en aan nog meer kabels hing dan de printer. Maar dat was geen printer zoals je ze nu hebt, zo’n printer was niet te tillen in je eentje. Toch was dat ontwerp revolutionair in die tijd.
En die computers werden vooral door bedrijven gebruikt?
Ja voor automatisering. Het verwerken van inventaris en dat soort zaken. Maar als je zo’n computer kocht moest er eerst iemand komen voor de installatie, zo moesten er bijvoorbeeld speciale stopcontacten worden gemaakt enzovoort. Daar was zo iemand gerust een halve dag mee bezig. Vervolgens kwam ik langs om de boel te programmeren en dat was weken werk. Ik werkte door het hele land. Op een gegeven moment had ik een klus in Den Haag voor een drankgroothandel maar ik woonde in Lelystad. Ik zou dus elke dag op en neer moeten, wat dus ook betekende dat mijn reiskosten vergoed zouden moeten worden. Maar toen zeiden ze; we zetten die computer bij jou thuis en dan kun je er aan werken tot hij klaar is en dan plaatsen we hem daarna bij ons. Ik weet nog precies wanneer dat was, het was in 1975 en mijn vrouw was zwanger van mijn dochter. Die computer moest natuurlijk ergens staan dus die kwam op de babykamer, die installateur keek raar op weet ik nog. Ik denk dat ik een van de eerste mensen in Nederland was die thuiswerkte op de computer.
Maar je hebt dus geen opleiding gevolgd om IT-er te worden?
Nee dat klopt. We waren pioniers. Ik heb een week een cursus gevolgd in Duitsland en de rest leerde je in de praktijk. Elke klant was een nieuw avontuur. Ik had een klus gedaan voor Bose (audioapparatuur), maar toen wilden ze bij Bose in Frankrijk ook dat systeem hebben. We moesten dus het een en ander vertalen naar het Frans en ik vloog iedere maand op en neer naar Parijs om te programmeren. Dat klinkt mooier dan het eigenlijk was, ik moest om vijf uur ’s ochtends opstaan, pakte het vliegtuig naar Parijs en zodra ik daar aan kwam moest ik aan het werk. Als ik dan klaar was vloog ik weer naar huis dus was ik om elf uur weer thuis. Dat waren lange dagen.
Heeft je liefde voor computers er voor gezorgd dat je in de elektronische muziek terecht kwam?
Ik ben altijd al een enorme muziekliefhebber geweest. Ik vind allerlei stijlen mooi maar het mooie aan Synthpop is dat iedereen zelf muziek kan maken. Het was heel betaalbaar. Ik kocht een synthesizer, een vriend van me had een orgel en we maakten samen muziek. Later kochten we een drumcomputer en dan namen we muziek op. We brachten cassettebandjes uit en gaven die aan vrienden en bekenden. Het was gewoon puur als hobby. Ik ben altijd wel muziek blijven maken, maar pas in de jaren negentig werd het serieuzer. Ik ging regelmatig naar concerten van Ron Boots. Ik heb zijn website gemaakt en we raakten bevriend. In 1995 zijn we samen elektronische muziek gaan distribueren. We hebben samen het muzieklabel Groove Unlimited opgericht. Het was een kleine markt, maar we handelden wel wereldwijd.
We wilden de markt verbreden en deden er zoveel mogelijk aan om elektronische muziek bekender te maken. We organiseerden concerten, stonden op beurzen en organiseerden ook zelf een beurs in een zaaltje van de Amsterdam Rai. Maar het was uiteindelijk allemaal tevergeefs. Er werd geen elektronische muziek gedraaid op de radio. De markt werd kleiner. De doelgroep sterf letterlijk uit. Mensen gingen steeds vaker muziek illegaal downloaden en de CD-verkoop liep terug. Drie jaar geleden zijn we in goed overleg uit elkaar gegaan. Ron is er in zijn eentje mee verder gegaan en verdient er nog een leuke boterham mee.
Maar je verkocht toch ook je eigen muziek?
In 1997 bracht ik mijn eerste CD uit, dat waren vooral nummers die ik eerder had gemaakt en nu opnieuw had opgenomen. Heel groot was het niet, een oplage van zo’n 1000 stuks, waarvan ik er nu nog zo’n 250 hier in de kast heb liggen. Als je me vriendelijk aankijkt deel ik ze gratis uit bij HC toernooien. Ik heb ook nooit financiële motieven gehad. Muziek maken, zeker met iemand samen, is gewoon ontzettend leuk. Ik heb een paar nummers gemaakt waar ik trots op ben en ik vind het wel prima zo. Ik maak muziek die ik zelf mooi vind, het gaat mij er niet om wat andere mensen mooi vinden.
Ik heb ook een aantal keer samen met Ron Boots opgetreden. Toen ik vijftig jaar was stond ik voor het eerst op het podium. Ik weet nog hoe bloednerveus ik was. We hebben zelfs nog opgetreden in Zweden en daar is ook een CD van uitgebracht.
In 2011 speelde je het World Series Main Event, nadat je een satellite had gewonnen op Holland Poker, heb je nu nog pokerdromen? Het was lange tijd een droom van me om eerste te worden in een Holland Casino seriestoernooi. Vorig jaar won ik eindelijk een toernooi in Venlo en daar ben ik ontzettend trots op. Ik kreeg ook een prachtige glazen trofee en die staat in mijn slaapkamer.
Die satellite naar de WSOP won ik eigenlijk minstens een jaar te vroeg. Als ik er nu op terugkijk heb ik eigenlijk zó slecht gespeeld toen. Ik speelde veel te wild en ik lag er binnen twee uur uit. Ik zou het dolgraag nog een keer over doen. Het hoeft niet eens het Main Event te zijn, maar ik wil gewoon zien of ik nu wel kans maak bij zo’n World Series toernooi. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds aan het groeien ben qua poker.
Als je Kees wilt volgen in zijn pokeravonturen. Neem dan een kijkje op zijn blog.
Onzettend leuke UTG, misschien wel de leukste tot nu toe.
Cheers Kees 🙂
Een leuk, compleet en realistisch verhaal van een sympathieke speler.
Ik denk dat er nog meer in zit, Kees! Suc6…
(en laat je vrouw wat meer spelen)
Mooi verhaal. Had Kees in Amerika – toen hij mensen hielp om zijn voornaam goed uit te spreken – in plaats van Kees: “like a suitcase”; niet beter Kees “like a beautycase” kunnen zeggen. Mooie Kees haha, mooie verhalen en goede results. Trots op; de jonkies winnen niet altijd.
heel leuk compleet verhaal, leuk dat Kees 40 jaar geleden ook al pokerde, die foto aan de tafel met die “hippies” en bandrecorder op de achtergrond roepen nostalgische herinneringen op 😉 Veel succes verder Kees!
heb heel veel met kees aan de cash gezeten, zag hem aptijd graag komen :p
Erg leuk stukkie!
Mooi stuk, topgozer voor altijd.
Leuk verhaal, leuke vent. Geniet van het leven!
Leuk, om te lezen wat er allemaal achter iemands naam schuil gaat. En ook begonnen met five card draw en overgestapt naar nl holdem.
Mooi stuk, mooie vent !
spreek je van de week vast wel weer even in Rotterdam !
Dank iedereen voor de leuke reacties. Zeer gewaardeerd. 🙂
A.s. vrijdag in Rotterdam gaan we het weer proberen.
Leuk stuk! En kudos voor mevrouw Aerts, de stuwende kracht op achtergrond 🙂 (ik STIERFDE t uit!) tot zaterdag dan Kees, leuk!!
Kees de slopert! Leuk stukje van een symphatieke vent!