Slotboom & Strategie: Limit versus No Limit, deel 3

Rolf Slotboom licht in deze strategiereeks uitgebreid de verschillen tussen Limit en No Limit Hold’em toe. Daarbij schijnt hij nieuw licht op de beste strategieën voor beide games. Vandaag deel 3: de grootte van je preflop raise.

Limit vs. No Limit, deel 3
Preflop spel: de grootte van je raise

Veel pokerautoriteiten raden je aan om in No Limit poker je raises altijd dezelfde grootte te laten zijn. Dus stel dat de Big Blind $20 is, dan raise je meestal naar zo’n $60 tot $80 – en met één of twee limpers voor je, maak je er $100 tot $120 van. Dit is vergelijkbaar met een raise ter grootte van de pot. De redenering: je toont je opponenten dat je serieuze interesse in deze pot hebt en laat hen betalen om mee te gaan, maar je investeert niet zoveel dat je niet meer weg kan komen van je hand wanneer iemand je reraiset. En: door altijd raises van dezelfde grootte te maken, zorg je ervoor dat je geen informatie over je hand weggeeft, zodat tegenstanders je moeilijk kunnen lezen: zij kunnen aan je bet niet zien of je een ‘echte’ hand hebt als K K of een move maakt met T 9 .

Hoewel dit advies op zichzelf prima is, gaat het voornamelijk op in toernooispel. In cash games lap ik deze regels met regelmaat aan mijn laars. Ik maak vaak raises die volgens anderen totaal waardeloos zijn. Zo bet ik (na de flop) vaak minimaal, hetgeen voor de minder oplettende speler geen enkel doel dient, en voor de flop verdubbel ik soms slechts de blinds (minraisen) in plaats van meteen een serieuze gooi naar de pot te doen. Daarnaast stem ik mijn raise-grootte veelal af op de sfeer aan tafel, de grootte van de stacks van mijn tegenstanders, de manier waarop mijn tegenstanders mijn spel inschatten en de handen waar ze mij op zetten wanneer ik ofwel een hele kleine, ofwel een hele grote raise maak. Met andere woorden: ik gebruik deze vreemde bets en raises om in hun hoofd te kruipen, een hoop informatie los te peuteren met meestal minieme kosten en om hen te verleiden precies die beslissingen te nemen die ik wil dat zij nemen.

Kleine bets en raises

Een voorbeeld. In een deep-money game zal ik er niet voor terugdeinzen om drie of vier ronden achter elkaar te minraisen met handen als A 4 , J 9 en 4 4. Natuurlijk fold ik die handen als ik gereraised word – ze zijn te zwak om een reraise te weerstaan, zeker wanneer ik uit positie zit. Maar wat ik er wel mee aangeef is dat ik de tafel probeer aan te stampen. In feite probeer ik mijn tegenstanders zelfs een beetje te irriteren met mijn kleine raises. Op zeker moment zal het beslist gebeuren dat iemand een AQ-achtige hand uitkiest en daarmee over-the-top komt, omdat ze mijn geraise ‘zat zijn’. En als ik juist dan een premium hand als KK of AK heb, zal het me vaak lukken om al het geld in de pot te krijgen terwijl ik zwaar favoriet ben, omdat er voor hen geen weg terug meer is. Zelfs als ik geen monster heb, hebben zij hun hand min of meer weggegeven met nog een hoop geld in hun stack, wat inhoudt dat ik hen na de flop kan outplayen.

Dus, wat ik probeer te bereiken met deze kleine bets en raises is het opzetten van een situatie waarin ik een speler all-in krijg terwijl ik dik favoriet ben. Nu willen spelers mij nog wel eens voor luckbox uitmaken als zo’n situatie zich voordoet, maar met mazzel heeft het niks te maken. Het draait hier om het opzetten van een situatie en het toewerken naar een climax. Dit is zeer belangrijk in het No Limit spel. Wat de spelers die vasthouden aan standaardbets en –raises niet inzien, is dat je in cash games niet slechts je eigen hand ‘goed’ moet spelen. Het is minstens zo belangrijk om je hand op zo’n manier te spelen dat je je tegenstanders maximaal de ruimte geeft om fouten te maken. Je wilt dat ze in een val trappen, want daar draait het om in No Limit: de verkeerde beslissingen uitlokken bij je tegenstanders. Vooral op die momenten dat er flink wat geld op het spel staat.

Let wel: ik speel zeker niet altijd op deze wijze. Zeker in online 6-max games houd ik vaak wel degelijk vast aan standaardbets en –raises, en ook in andere gevallen kan ik daar op terugvallen, of juist kiezen voor buitensporig grote raises en overbets. Het is altijd zaak je spel aan te passen aan de compositie van de tafel, de diepte van de stacks en de specifieke zwakheden van je opponenten.

Betgrootte en stackgrootte

Maar even concreet: wat doe ik precies, wanneer ik voor deze speelwijze kies? Welnu, meestal maak ik een kleine raise wanneer ik de eerste speler in de pot ben. Steker nog: dat doe ik eigenlijk altijd wanneer ik de eerste speler in de pot ben – ik limp in dat geval zelden tot nooit. Dit geldt dubbel en dwars op het moment dat ik een medium stack van zo’n 40-50 Big Blinds heb. Met een kleine stack (minder dan 20 BB) kies ik vaak voor de limp/reraise met goede handen, en fold ik matige handen. En met een grote stack, zeg meer dan 80 BB, ben ik meer geneigd om een grotere raise te maken als ik besluit me in een pot te mengen.

De redenering hierachter is consequent: in No Limit Hold’em is het vaak je doelstelling om voor je hele stack te spelen. Daarom baseer je de grootte van je preflop raise hoofdzakelijk op je stackgrootte, zodat je na de flop een goede kans maakt om al je geld erin te krijgen in twee of drie bet-opties (zeg een bet, gevolgd door een raise, gevolgd door een all-in reraise, of een all-in check-raise als de stacks minder diep zijn).

Hoe dan ook: wat je doet met je preflop raises is ervoor zorgen dat je ofwel veel tegenstanders hebt in een kleine pot, ofwel weinig tegenstanders in een grote pot. Wat je niet wilt is het opnemen tegen twee of drie tegenstanders voor, zeg, 10 tot 15% van je stack, terwijl ze bovendien een goed idee hebben van het type hand dat je hebt. Daarom wil je hen in het duister laten tasten – en als je veelvuldig, haast willekeurig dit soort kleine raises afvuurt, ben je het minst voorspelbaar. Je accepteert een beetje negatieve Expected Value in een paar kleine potjes, teneinde je tegenstanders zodanig te manipuleren dat ze fouten maken op het moment dat het echt om grof geld gaat.

Dit heeft overigens niet veel te maken met het kweken van een ‘wild imago’, maar eerder van een gevaarlijk, ietwat onberekenbaar imago. Dit doe je zodat, juist op het moment dat je tegenstanders denken je door te hebben, je hen verrast door hun gehele stack af te pakken middels de val die je al de hele tijd aan het voorbereiden was.

Overigens moet gezegd dat deze aanpak veruit het beste werkt in live games. Online is het minder handig, omdat spelers daar makkelijker van tafel naar tafel springen of op meerdere tafels spelen, en dus niet zo goed op je letten dat je ze kan irriteren. In 6max games gebeurt het bovendien nog wel eens dat je tafel opgebroken wordt. Dan is een strategie, die inhoudt dat je nu –EV plays maakt om daar straks van de profiteren, niet meer zo nuttig.

Voorts is het veelal onverstandig om dit soort kleine raises te maken als je positie gunstig is (zeg, op de button) of wanneer je in de big blind zit. Dit komt omdat je het inzetten weer heropent met zo’n raise, en daardoor wellicht je tegenstanders uitnodigt om een poging te wagen je uit de pot te raisen. Zoals eerder besproken (zie Rolfs Regel #3 in deel 2 van deze reeks) is dat niet zo erg wanneer je slechts een positionele play aan het maken was om je plays minder onvoorspelbaar te maken. Maar het is wél vervelend wanneer je een hand hebt waarmee je eigenlijk graag een flop zou willen zien. Als je in zo’n situatie minraiset en vervolgens word je gereraised door één van de initiële limpers, dan heb je een potentieel winstgevende situatie verkwanseld.

Onvoorspelbaarheid troef

Ten slotte: wat ik hier beschreven heb is de manier waarop ik vaak speel. Ik heb een gebalanceerde strategie gecreëerd die past bij mijn imago en mijn persoonlijkheid, en die me in staat stelt de controle van de tafel te veroveren. Maar dit is beslist niet de enige succesvolle speelstijl in No Limit Hold’em. Mijn advies zou zijn: experimenteer eens een beetje met waar je mee weg kunt komen.

Over het algemeen is er niets mis mee om te beginnen met de degelijke, ABC, ‘uniforme raises’ aanpak – en sowieso raad ik iedereen aan om vrij strakke startrichtlijnen aan te houden in elke game. Maar wat je moet onthouden is dat No Limit Hold’em een spel is waarin je je opponenten in de war moet brengen én houden. Als je denkt dit te kunnen bewerkstelligen met standaardraises, omdat je soms een slechte hand als een goede kunt spelen en vice versa, dan is daar niets mis mee. Zorg er alleen voor dat je opponenten geen goede read op je ontwikkelen. Want als dat gebeurt, is je voorsprong onmiddellijk verdampt. En wanneer je het type speler bent dat louter goede handen op de ‘juiste’ manier speelt, maak je tegen slimme tegenstanders geen schijn van kans – zij zullen je voorspelbaarheid genadeloos uitbuiten en je met de grond gelijk maken.

Dit is deel 3 in een 14-delige serie over Limit en No Limit Hold’em. De bijbehorende dvd’s zijn verkrijgbaar via Rolfs website:www.rolfslotboom.com